________________
‘સેનાપતિ ! તમે ભલે તીરથી માણસના દેહને વીંધી શકો. પણ અંતર કેમ વીંધાય એની સમજ તમને ન પડે ! અમારી પ્રેમદીવાની સખી સમીસાંજે રસિયા સાથે આલાપસંલાપ, વિશ્રેમાલાપ કરી સૂઈ જવાના મિષે સૂઈ ગઈ. ને મોડી રાતે, એ દબાતે પગલે પોતાની સખીના દ્વાર ખોજ કરવા જઈ પહોંચી, તો વાત સાવ સાચી નીકળી. એને ત્યાં જ એનો રસિક પ્રિયતમ રસનાં રંગછાંટણાં કરતો હોય. ક્રોધથી ધમધમતી એ પાછી ફરી, પણ આવીને જુએ છે તો એની શયામાં એ જ રસિકવર પોઢેલો. પેલી નારી વધુ ખીજે બળી ને કહેવા લાગી : લુચ્ચો નહિ તો ! મને જોઈને પોતાની વાત છુપાવવા મારી પહેલાં અહીં પહોંચી ગયો ?’ સેનાપતિજી ! ભારે કલહ થયો ! પણ મીંઢો મોંએથી કંઈ બોલે તો ને! નવેલી ઘણી રિસાય, પણ નાવલીઓ રિસાવા દે તો ને ! ઘણી એ મનમાં નિશ્ચય કરે કે એની સાથે સંબંધ ન રાખું, પણ પેલાને જુએ કે ખરે વખતે બધું ખોટું થઈ જાય ! પ્રેમદીવાની બની જાય ! “બોલનારી ખોવાઈ ગયેલા જેવી લાગવા માંડી.
નક્કર પૃથ્વીથી ટેવાયેલા સુષણને લાગ્યું કે એ કોઈ ચિત્તભ્રમિતોની સૃષ્ટિમાં આવી પહોંચ્યો છે. એ પણ આ ઘેલી સુંદરીઓની સૃષ્ટિમાં વગર પાંખે વિહરવા લાગ્યો.
પેલી સુંદરી તો જાણે કોઈ સુમધુર સ્વપ્નમાં ખોવાઈ ગઈ. એની વાતને બીજી એક રૂપવતીએ ઉપાડી લીધી :
“આ પ્રેમકલહની વાત મને મારી સખીએ કરી. એના મનમાં એમ કે હું એ બેની વચ્ચે સમાધાન કરાવી આપીશ. પણ એ બેનો કલહ શમાવવા જતાં મારી સ્થિતિ પણ એવી જ થઈ પડી. મારા મનમાં થયું કે અરે ! આ બે જણી જેવા પુરુષની વાત કરે છે, એવો જ પુરુષ મારો પ્રીતમ છે ! રખે ને એ મને છેહ આપતો ન હોય ! હું પણ મધરાતે શોધમાં નીકળી તો, એ જ ચિત્તચોર પેલીની સંગે રમતો હતો, રે ધુતારા ! મારી સખીને બોલાવી તારી હમણાં જ ખબર લઈ નાખું ! હું મારી એક બીજી બહેનપણીને બોલાવવા ગઈ ને એના દ્વારમાં ડોકિયું કર્યું તો પેલો ચિત્તચોર ત્યાં પણ પોતાની રંગત જમાવી બેઠેલો ! એ સખી પર મનમાં દુઃખ લાવીને હું બીજે ગઈ તો ત્યાં પણ એ જ કહાની ! હાય બાપ ! હું તો થાકી ગઈ ! લથડિયાં ખાતી ખાતી પાછી ફરી તો પાછો મારા મંદિરમાં પેલો નટખટ હાજર ! એણે મને રિસાયેલીને એવી મનાવી કે હું તો પાછી એના નયનકટાક્ષ પર નાચ કરવા લાગી !'
સહસ કમલિનીઓનો એકસ્વામી ૧૩૯
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org