________________
૨૩૬. અણુ
સ્તુ નાની છે એટલે એની કિંમત તમારે મન કાંઈ જ નથી ? પણ એક વ નજ૨ તો અહીં નાખો ! આ નાનકડા આગના તણખાએ આખા ગામને રાખની ઢગલીમાં ફેરવી નાંખ્યું. આ નાનકડા મચ્છરે પેલા મહાકાય કુંજરને મીણ કરી દીધો. આ નાનકડા છિદ્રે મહાનૌકાને સાગરમાં જળસમાધિ લેવરાવી. આ નાનકડા બીજે વડ બની આ દીવાલને પણ ચીરી નાંખી. આ નાનાશા અણુઓના બૉમ્બે જગત આખાને ધ્રુજાવી દીધું. છતાં ના વસ્તુનું મૂલ્ય તમારે મન કાંઈ જ નથી ? તો પછી તમને હવે અરૂપી એવો આત્મા પણ સમજાઈ રહ્યો !
૨૩૭. સમર્પણનો જય
નહિ, પણ મૌન-ભાવે કર્તવ્યો
ગત, માનપત્ર લેનારાઓ ઉપર કરાર ઉપર ચાલે છે. તેઓનાં મૂક બલિદાનો ઉપર જ જગત ટકી રહ્યું છે. મકાન ચૂનાના વ્હાઇટવૉશ ઉપર નહિ, પાયાના પથ્થર અને ઈંટોના આધારે ટકે છે.
૨૩૮. માનવતા
નવતા આ રહી. પેલો પોતાના એકના એક રોટલાના ટુકડામાંથી ભૂખ્યા
મને પડોશીને અર્ધો ભાગ ખાપી, શેષ સંતોષથી ખાઈ રહ્યો છે ને ?
માનવતા એના હૈયામાં સંતોષથી પોઢી છે.
દાનવતા ? એ પણ આ રહી. પેલો બંને હાથમાં બે રોટલા હોવા છતાં પેલા ગરીબના રોટલા ઉપર તરાપ મારવા તીરછી આંખ જોઈ રહ્યો છે ને ? દાનવતા એની આંખમાં તાંડવ-નૃત્ય કરી રહી છે !
કારણ વિના કાર્ય !
માણસને ધર્મથી મળતું સુખ જોઈએ છે પણ ધર્મ આચરવો નથી. અધર્મથી મળતું દુ:ખ જોઈતું નથી પણ અધર્મને છોડવો નથા આ સંયોગોમાં સુખ કેમ મળે અને દુ:ખ કેમ ટળે ? કાંટા પાથરીને ગુલાબની લહેજત લેવી છે !
Jain Education International
જીવનસૌરભ ૬૧
For Private & Personal Use Only
-
www.jainelibrary.org
