Madhusanchay

SR No.: 004505
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Navbharat Sahitya Mandir Ahmedabad
Publication Year: 2008
Total Pages: 386
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Discourse
File Size: 12 MB

Page 214

આ સમાચારે સાધ્વી ભદ્રાના મગજ ઉ૫૨ ભા૨ે અસર કરી. એનું ચિત્તતંત્ર હલી ઊઠ્યું. એ શુધબુધ ખોઈ બેઠી. અરણિક ! અરણિક !
સાધ્વી ભદ્રાએ અરણિકના નામની જપમાળા આદરી. ગામડે ગામડે એ ફરી વળી. શેરીએ શેરીએ એ અરણિકને શોધવા લાગી.
ઘરની ડેલીએ ડેલીએ એ એક જ પ્રશ્ન પૂછતી :
‘કહો, ભાઈઓ કહો. તમે કોઈએ મારા અરણિકને દીઠો ? હા, મારો અરણિયો ! હરણિયા જેવો ગભરુ ને કોમળ, નિર્દેશ અને નાજુક એવા મારા અરણિકને કોઈએ જોયો કે ?'
આ વાત્સલ્યભીની વાણી, આ દર્દભરી આંખો, આ સ્નેહાર્દ્ર હૃદય જોઈ સૌની આંખોમાં આંસુ આવતાં.
રે વાત્સલ્ય ! એ કેવું નિર્મળ ઝરણું છે !
ભદ્રાની આ સ્નેહઘેલછા સહૃદયી માણસોના હૃદયને જેમ દ્રવિત કરતી, તેમ મશ્કરા અને કુતૂહલી માણસોને ઉત્તેજના આપતી, તોફાની છોકરા આ ગાંડી બાઈની હાંસી ઉડાવતા. દૂરથી બૂમ પાડતા :
એ...આ રહ્યો તમારો અરણિક !'
અરણિકનું ના સાંભળતાં જ ભદ્રા દોડી આવતી, ગળગળી થતી અને કહેતી ‘ક્યાં છે ? ક્યાં છે, મારો અરણિક ?'
દોડી આવતી સાધ્વીને જોઈએ અટકચાળા છોકરા હસી પડતા, ત્યારે ભદ્રા ઊંડા નિઃશ્વાસ નાખી પાછી વળતી.
એનું દયામણું મુખ જોઈ કોઈકને દયા પણ આવતી અને એના માતૃસ્નેહનાં દર્શનથી કોક તો ગદ્ગદિત પણ થઈ જતું.
ભદ્રા આગળ વધતી. ભૂખ લાગતી તો થોડું ખાતી, પણ તે વખતેય રોટલાની કિનાર પર એને અણિક દેખાતો. એ ભગવાનનાં દર્શન કરતી ત્યારેય એક જ વાત કહેતી :
‘મને બીજું કંઈ નહિ, પણ અરણિક દેખાડો, ભગવાન !' એ વખતે મંદિરમાં વિષાદનું વાદળ છવાઈ જતું.
આજે ભારે હૈયે ભદ્રા મંદિરમાંથી બહાર નીકળી અને એક વૃક્ષની નીચે આવીને ઊભી રહી. એનું શરીર કૃશ છે, આંખો ઊંડી ઊતરી ગઈ છે, એના પગમાં થાક છે. એની પાછળ બાળકોનું વૃન્દ હો-હા મચાવી રહ્યું છે. અરણિકના નામની ખોટી બૂમો પાડી રહ્યું છે.
ભદ્રા ચારે બાજુ જુવે છે, પણ એના પગ ત્યાંથી ઊપડતા નથી. જાણે ધરતીએ એને બાંધી લીધી છે. લોહચુંબકથી લોહ ખેંચાય એમ એ ધરતીનું
ભવનું ભાતું ૧૯૭