________________
ઝાટકો મારી દૂર ખસતાં એણે કહ્યું : “મા, તમે આ શું બોલો છો ? ધર્મને કેમ ભૂલો છો ? અમે તમારાં બાળકો ? બાળક માને પાપભરી નજરથી કેમ જોઈ શકે ?'
વાર્તાલાપ ધીમો હતો. પણ રાત પ્રશાન્ત હતી, એટલે પડખેની અગાશીમાં સૂતેલી વ્યક્તિને એ સંભળાતો હતો. આ વ્યક્તિ પોતાની સમગ્ર ઇન્દ્રિયોને કેન્દ્રિત કરી, નાનામાં નાના શબ્દને પણ પકડી રહી હતી. એના અંગમાં રોષનો જ્વાળામુખી ફાટ્યો હતો. અત્યારે એની સામે કોઈએ જોયું હોત, તો એને જોતાં જ એ છળી જાત, એવી એની ભીષણ આકૃતિ હતી. એનો હાથ તલવાર પર ગયો, છતાં એણે રોષને દાબી વાર્તાલાપને પૂરેપૂરો સાંભળવા પ્રયત્ન કર્યો.
રાણીએ સ્મિત કર્યું. એના દાંતનાં શ્વેત કિરણો સાથે ચન્દ્રકિરણ મળ્યાં : એ બોલી :
“ઝટકો મારીને નાસી જવા માગે છે ? કાયર ! ચોરી કરવા નીકળ્યો છે અને ધર્મ ને નીતિની વાતો કરે છે ? ધર્મ પાળવો હતો તો ચોરી કરવા શું કામ આવ્યો ? નીતિને માનતો હોય તો આવા ધંધા શું કામ કરે છે ? પણ જવા દે. સોહામણી રાત વીતી રહી છે. આનંદની પળો સરકી રહી છે. રાજા તો હવે વૃદ્ધ થયા છે. શાસ્ત્ર પણ કહે છે કે – વૃન્દ્રસ્થ તરુt f – યૌવનવંતી લલના વૃદ્ધને ઝેરી બરાબર છે. મારા જીવનમાં યૌવનની ભરતી આવી રહી છે, ત્યારે રાજાના જીવનમાં ઓટ છે. મારા દિલના ચોર ! આવ. આવો સમય ફરી નહીં મળે. તારા ચરણોમાં હું મારાં તન, મન ને ધન – સર્વસ્વ ધરું છું.”
પુષ્પચૂલના મુખ પર દઢ નિશ્ચયની રેખાઓ ખેંચાઈ : એ દઢ સંકલ્પ સાથે બોલ્યો : “રાણી ! તમે શું માનો છો ? શું ચોરને ધર્મ ન હોય ? ધર્મ સૌનેય હોય. પાળે એનો ધર્મ. અંધારી રાતમાં શું તારા નથી હોતા ? ગમે તેવા ધંધામાં પણ ધર્મનો પ્રકાશ હોઈ શકે છે. રાણી ! મારે માથે ટેક છે. મારા ગુરુનો બોલ છે. રાજરાણી મારે માટે મા સમાન છે.'
- રાણીએ પોતાની વાણીમાં હાસ્ય અને સત્તાનું મિશ્રણ કરતાં કહ્યું : “તને ખબર છે કે તું ક્યાં છે ? વધારે વાતો રહેવા દે. મારું માની જા. મારે આધીન થઈશ તો તું ધન્ય બનીશ. ના કહીશ તો હમણાં જ અંગરક્ષકોનાં ભાલાં તારી છાતીને વીંધીને ચારણી કરી નાખશે.'
રાણી ! ધિક્કાર હો આ પાપી કામને ! બે ક્ષણના આવેશમાં પાગલ બનીને, તમે તમારા સ્ત્રીધર્મમાં અંગારા મૂકી રહ્યાં છો ! તારી પાસે સતીધર્મ નથી, સાચો પ્રેમ પણ નથી; માત્ર પાશવતા છે - વાસનાની પાપજ્વાળા છે.
૧૮૮ - મધુસંચય
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org