Madhusanchay

SR No.: 004505
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Navbharat Sahitya Mandir Ahmedabad
Publication Year: 2008
Total Pages: 386
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Discourse
File Size: 12 MB

Page 204

ચાંદનીમાં પુષ્પસૂલનો રૂપાળો ચહેરો વધુ રૂપાળો લાગતો હતો. એની ઝીણી આંખમાંથી ઝરતી જ્યોત્સ્ના, એનો સશક્ત દેહ, ઢાલ જેવી એની ઉપસેલી છાતી, એના માથા પર ઊડતા વાંકડિયા વાળ આ સૌ પુષ્પસૂલના રૂપની જાણે પ્રશંસા કરતાં હતાં.
---
ચંચળ નારીના મનને નચાવી મૂક્યું એનું જુવાન રૂપ રાણીના મન પર પણ સામ્રાજ્ય જમાવી બેઠું. એ ચૂપ ઊભો હતો. એના મુખ પર ભયને બદલે વીરતા રમી રહી હતી.
રાણી પલંગ પરથી અંગડાઈ લેતી ઊભી થઈ. એ એની પાસે આવી, અને બોલી :
‘પુષ્પચૂલ ! હું જાણું છું કે તું ચોર છે. તારે ચોરી કરવી છે ના ? ગભરાઈશ નહિ. આજ તો હું પોતે જ ચોરીના માલ તરીકે તારા હાથમાં પડવા તૈયાર છું. તું તો દાગીના ચોરવા આવ્યો છે, પણ મારા મનના ચોર ! હું તો દેહ, દાગીના અને દિલ બધું આપવા તૈયાર થઈ છું. આવ, જરા નજીક આવ ! ‘પ્રશાન્ત રજની છે. ઊછળતી યુવાની છે. એકાન્તનો સમય છે. ચન્દ્ર રોહિણી સાથે રસલહાણ લૂંટી રહ્યો છે, તો આપણે શા માટે વંચિત રહીએ ?’ મધુર સ્મિત કરી રાણી એનો હાથ ગ્રહવા ગઈ, ત્યાં એ બે ડગલાં પાછો હઠી ગયો.
વાતાવરણ તો એવું હતું કે એક યોગી પણ ગળી જાય. જ્યારે આ તો એક ભોગી હતો. પણ આ ભોગીના હૈયામાં એક જીવંત યોગીની મૂર્તિ બેઠી હતી. એ કહી રહી હતી : ‘પુષ્પ ! આજ તારી કસોટી છે. તું કહેતો હતો : દેહના ટુકડા થશે પણ પ્રતિજ્ઞાની પવિત્રતા નહિ જાય. વાતો ઘણા કરે છે. આજ તારે તલવારની ધાર પર ચાલવાનું છે. ક્રોધને દાબી શકાય છે, ભૂખે રહી શકાય છે, વીરતાથી સિંહને કબજે કરી શકાય છે, પણ એકાન્તમાં રૂપથી છલકાતી યૌવનવંતી નારી જ્યારે નિમંત્રણ આપે ત્યારે ટકવું એ તો વીરનું
- ના
મહાવીરનું કામ છે !'
પુષ્પચૂલ પોતાના ચિત્તમાં રમી રહેલી એ ત્યાગમૂર્તિને નમી રહ્યો. એ મનમાં જ ગણગણ્યો : 'ગુરુદેવ ! તમારી આણને છોડી નહિ દઉં. આપે પ્રગટાવેલા પ્રતિજ્ઞાદીપને અખંડ રાખીશ'.
રાણીએ હાથ પકડતાં કહ્યું : ‘કેમ દૂર ભાગે છે ? ભીરુ ! ડરે છે ? હું રાણી ! મહારાજાની માનીતી નવી રાણી. તારા પર પ્રસન્ન થઈ છું અને તું દૂર ભાગે છે ?'
ભવનું ભાતું ૧૮૭