________________ प्राकृतव्याकरणस्य . [ चतुर्थः विरहात् / अथ जीवति तहि निःस्नेहा / द्वाभ्यां सस्नेहनिःस्नेहलक्षणप्रकाराभ्यां प्रिया गतिका गता, तहि हे खलमेघ ! दुर्जन मेघ ! त्वं किं गर्जसि इत्यर्थः / / 47 / / 368 भमरु म रुणझुणि रण्णडइ, सा दिसि जोइ म रोइ। सा मालइ देसन्तरिअ, जसु सुहं मरहि विमोइ / / 48 / / ' हे भ्रमर! त्वमरण्ये म रुणझुणि-शब्द मा कुरु, तां दिशं विलोक्य मा रुदिहि, पुनः सा मालती देशान्तरिता, यस्या वियोगे त्वं म्रियसे इत्यर्थः / / 48 // 369 तुम्हे तुम्हइं जाण / / तुम्हे तुम्हई पेच्छइ / ___'तुम्हे' यूयं जानीत / युष्मान् पश्यतु / 370 पई मुक्काहं विवरतरु, फिट्टइ पत्तत्तणं न पत्तापं / , बुह पुष्षु छाया जइ होन्ज, कहवि ता तेहिं पत्तेहिं // 49 // 'पई' त्वया. 'मुक्काहं' मुक्तानां 'विवरतरु' वयो विहंगमास्तैर्वरः विवरः एवं विधो वृक्षः तस्य सम्बोधने हे विवरसरो, अथवा हे वरतरो? त्वया मुक्तानामपि पत्राणां पत्रत्वं न 'फिट्टइ' न याति; पुनर्यदि कथमपि तव छायाशोभा होज्ज-अभविष्यत् 'तो' तावत् - 'तेहिं पत्तेहिति' तैः पत्ररेव नान्यथेत्यर्थः / / 46 / / - 370 मह हिअउं तई ताए तुहुं, स वि अन्ने विनडिज्जइ / पिकाई करउं हउं,काइ तुहं मच्छे मच्छू गिलिज्जइ // 50 // काचिन्नायिकाऽन्यासनतं पति वक्ति-हे प्रिये ! मम 1. मानइ-विरहे रे तरुण-भसल मा रुवसु निब्भरुक्कण्ठ। वज्जालग्गे 241 2. सा सुज्झ वल्लहा, तं सि मज्झ, वेसो सि तीभ, तुज्झ अहं / गाथासप्तशत्याम् 2 / 26