________________ 190 लोकाशाहचरिते - प्रमोद बाष्पाम्बुकम्बितोऽसो हैमः प्रपश्यन्नपि दारकं तम्। तृप्तिं न लेमेऽथ तदा मनं सः, मुहुर्मुहूरागवशाच्चुचुम्ब // 13 // अर्थ-हर्षाश्रुओं से व्याप्त हैमचन्द्र उस पुत्रको देखते 2 भी तृप्त नहीं होते और पार 2 राग के वशवर्ती होकर उसके मुखको चूमते // 13 // * હર્ષાશ્રઓથી વ્યાપ્ત હેમચંદ્રશેઠ તે પુત્રને વારંવાર જોઈ ને પણ તૃપ્ત થતા ન હતા. અને વારંવાર રાગને વશ થઈને તેના મુખનું ચુંબન કરતા હતા. ll13 आदायतत्पाणिपुटाग्रमग्रेसरः स तत्कौतुकहृष्टचित्तः / करेण संस्थाप्य सुखेऽनुरागाच्चुचुम्ब लेभे न तथापि तृप्तिम् // 14 // अर्थ-हैमचन्द्र जब उसके कौतुक से प्रसन्न चित्त होते तो वे उसके हाथ को अपने हाथ से पकड़कर अपने मुख पर रख लेते और उसे बडे अनुराग से चूमते. फिर भी उन्हें तृप्ति नहीं मिलती // 14 // હેમચંદ્ર જ્યારે તેના કૌતુકથી પ્રસન્ન મનવાળા થતા ત્યારે તેઓ તેના હાથને પિતાના હાથથી પકડીને પોતાના મુખ પર રાખી લેતા અને તેને ઘણા જ સ્નેહથી ચુંબન કરતા. છતાં પણ તેઓ તૃપ્ત થતા ન હતા. 14 कपोलपाली स्फटिकाश्मकान्ति गुणैर्गरिष्ठेश्च गरीयसोऽस्य / सौभाग्यलब्ध्या च समुद्भवस्य चुचुम्ब हैमो न जगाम तृप्तिम् // 15 // अर्थ-श्रेष्ठ गुणों से युक्त कुमार के जो कि सौभाग्य की प्राप्ति से उत्पन्न हुआ है. स्फटिक की जैसी कान्तिवाले गालों को वे हैमचन्द्र बार 2 चूमते. परन्तु फिर भी उन्हें तृप्ति प्राप्त नहीं होती // 15 // પિતાના સૌભાગ્યથી ઉત્પન્ન થયેલા અને શ્રેષ્ઠ ગુણોવાળા એ કુમારની સ્ફટિક જેવી કાંતીવાળા ગાલેને એ હેમચંદ્ર વારંવાર ચૂમતા તે પણ તેઓ તૃપ્ત થતા ન હતા. 1 પા. स्वाङ्गे समारोप्य यदैव हैमः स्वाङ्गेन सार्धच तदीयमंगम् / संयोजयत् भाति विलोचने द्वेध्यानस्थयोगीव निमीलयन् सः // 16 // अर्थ-जिस समय वे हैमचन्द्र अपनी गोदी में बैठाकर अपने शरीर के साथ उस बालक के शरीर को चिपकाते तो उनके दोनों नेत्र मिंच जाते. उस समय वे ऐसे मालूम होते कि मानों यह कोई ध्यानस्थ योगी ही है // 16 //