________________ // 588 // * // 589 // // 590 // // 591 // // 592 // // 593 // इति निश्चित्य तं घ्राणं, पालयन्नपि नो बुधः / दोषौधैर्युज्यते कीर्ति, लभते शुद्धमार्गतः . मन्दस्तु लालयन् घ्राणं, पुरस्कृत्य भुजङ्गताम् / लोल्यात् तन्तम्यते बाढं, सुगन्धिद्रव्यसंग्रहै: शङ्कापिशाच्या दुर्गन्धं जिहीर्षश्च निहन्यते / धृतिसौख्यं न लभते, हस्यते च विवेकिभिः इतश्च प्राप्ततारुण्यो, विचारो लीलया गतः / गेहाद् देशदिक्षुः स, दृष्ट्वाऽऽयातोऽखिलां भुवम् हृदि प्रहृष्टौ धिषणाबुधौ तस्मिन् समागते / मुदितं राजभवनं, कृतस्तस्यागमोत्सवः आकर्ण्य घ्राणसम्बन्धं, संजातं बुधमन्दयोः / रहसि स्वीयपितरं, संस्थाप्य स इदं जगौ वयस्यो घ्राणनामाऽयं, न युक्तो दुष्टधृष्टधीः / यदहं भवचक्रे गां, गतो देशदिदृक्षया राजमार्गे मम दृशोस्तत्रैका योषिदागता। . मद्दर्शनात् सा मुदिता, मयूरीव घनागमात् ममापि प्रमदो दृष्ट्वा, तामभूदनिवारितः / कुतस्त्योऽसीति पृष्टोऽहं, ततो दत्ताशिषा तया मयोक्तं बुधराजस्य, पुत्रोऽहं धिषणात्मजः / देशान् दिक्षुरायातो, धरातलपुरादिह हर्षाश्रुपूर्णनयना, श्रुत्वेदं साऽङ्गनाऽवदत् / आदावेव मनोनेत्रैर्वत्स ! त्वं विदितोऽसि मे मया त्वं बालको मुक्तस्तन्मां वेत्सि विशिष्य नं। मार्गानुसारिताऽऽख्याऽहं, मातुः प्रियसखी तव / // 594 // // 595 // // 596 // / / 597 // // 598 // // 599 / / 50
