________________ इतश्च मैथुनेनाहं, सागरेण च नाटितः / भ्रान्तो भूरिषु देशेषु, सोढवान् क्लेशसन्ततिम् // 551 // अथान्यदा महारण्ये, पतितोऽत्यन्तभीषणे / स्वेदक्लिन्नतनुः श्रान्तः, स्थितो बिल्वद्रुमान्तिके // 552 // प्ररोहं भूमिगं दृष्ट्वा, तच्छाखानिर्गतं ततः / ज्ञात्वा निधानं तद्भूमिः, खाता लुब्धधिया या // 553 // ततो दृष्ट्वा महाकुम्भमुद्धर्तुं रत्नपूरितम् / अधोगतं भाग्यमिव, प्रवृत्तः सागराज्ञया - // 554 // स्फोटयन्निव दिग्भागांस्तावद् भीषणनादतः / कालः करालवदनः, क्रोधज्वलितलोचनः // 555 // अभाग्येन समाहूतः, कृतान्त इव मूर्तिमान् / उद्भूतस्तत्र वेतालो, दीर्घदंष्ट्रः सुदारुणः / / 556 // तेनाहमारटाच्चैः, क्षिप्त्वा वदनकोटरे / पाटितोऽत्रान्तरे जीर्णा, गुटिका मे पुरातनी . // 557 // ततस्तामपरां दत्त्वा, भवितव्यतया तया / / नीतः पापिष्ठवासायां, पुर्यां सप्तमपाटके // 558 // तत्रानुभूय दुःखानि, सर्वस्थानेष्वनन्तशः / भ्रान्तोऽनन्तं पुनः कालमन्यान्यगुटिकाबलात् // 559 // प्रोक्तोऽहं कृतसत्कर्मा, भवितव्यतयाऽन्यदा / आर्यपुत्र ! त्वया स्थेय; गत्वा साह्रादपत्तने // 560 // तथेत्युक्तवतो दत्तस्तया पुण्योदयः सखा / गुटिका च ममान्याऽथ, प्रस्थितोऽहं वरानने ! // 561 // इति मैथुनलोभदुष्टदृक्-फलधारामवधृत्य कृत्यवित् / विरतौ स्थिरतामुपैति यो, लभतेऽसौ सुयशःश्रियं शुचिम् // 562 // 111
