________________ सा प्रत्युवाच यद्येवं, ततो मे कौतुकं महत् / . अद्यापि श्रोतुमिच्छामि, कीर्त्यमानां कलां त्वया // 140 // मया ध्यातं हसत्येषा, स्वपाण्डित्यमदेन माम् / .. तत् पराभवकृत् पापा, न स्थाप्या दृष्टिगोचरे / // 141 // स्तब्धचित्तविलिप्तात्महृदयेनाथ भाषितम् / गच्छ रे दृष्टिमार्गान्मे, नेह स्थातुं तवोचितम् // 142 // पण्डिता त्वमहं मूर्खः, सङ्गो नावसमञ्जसः / तद्योग्यसङ्गमेनैव, स्वं पाण्डित्यं कृतार्थय // 143 // ज्ञात्वा प्रसादनायोग्यं, ततः सा मां मदोद्धतम् / मन्त्राहता भुजङ्गीव, करिणीवाङ्कुशक्षता // 144 // वल्लीवोन्मूलिता चान्द्री, ज्योत्स्नेव घनसंहृता / सर्वथा दीनवदना, साध्वसक्षीणमात्सा // 145 // दृष्ट्वेव कलुषं चित्तसरोऽन्यत्र यियासतः / विरुतैः स्नेहहंसस्य, शोभिता नूपुरारवैः // 146 // निर्गता मामकगृहात्, प्राप्ता मज्जननीगृहम् / स्थितोऽहं स्तम्भवत् तावदशुष्यति विलेपने (चतुभिः कलापकम्) 147 / / जातो मेऽनुशयस्तत्र, मनाक् शोषमुपागते / उद्भूताः सात्त्विका भावास्तद्रागो मामबाधत // 148 // अत्रान्तरे समायाता, माता विमलमालती / पला महासनाकार, मया चाकारगापनम् // 149 // ततो माता जगौ वत्स !, सुन्दरं न कृतं त्वया / . तिरस्कृता खरैर्वाक्यैर्यदियं नरसुन्दरी // 150 // अब्जिनीव हिमाश्लिष्टदलोदविलोचना / / निर्गतेयमित: कम्प्रा, पतिता मम पादयोः // 151 // 142