________________ // 408 // // 409 // // 410 // // 411 // // 412 // // 413 // उत्क्षिप्तखड्गावन्योन्यं, वल्गन्तौ तौ विरेजतुः / कल्पान्तपवनक्षुब्धावुद्वेलाविव वारिधी अपातयत् समाहत्य; ततः कनकशेखरः / विभाकरं गतो मूर्छा, स निद्रां श्रमजामिव आश्वासितोऽथ कनकशेखरेण विभाकरः / वायुदानादिना स्वीयकीर्त्यायुर्वृद्धिहेतुना उक्तश्च साधु पृथ्वीश, न त्यक्तं पौरुषं त्वया / पूर्वपूरुषसिंहानां, ध्रुवं कुलमलङ्कृतम् गाहमानेन युद्धाब्धिं, दैन्यं न स्वीकृतं त्वया / उत्थाय पुनरप्युच्चैस्तद्भवान् योद्भुमर्हति ततो विभाकरः प्राह, युद्धेनालमत:परम् / जितोऽस्मि चरितेनापि, कृपाणेनेव न त्वया ततो निवेशयामास, रथे कनकशेखरः / तं समाह्लादयामास, बन्धुवत् स्निग्धया गिरा. समानीयाथ विमलाननां रत्नवती तथा / जित्वा कनकचूडोऽरीन्, प्रविवेश पुरं निजम् तदा च पथि लोकानां, समुल्लापः श्रुतो मया / जगत्यप्रतिमल्लोऽयं, प्रतापी नन्दिवर्धनः द्रुमं समरसेनं च, यो जिगायैकहेलया / तस्य धैर्यं च वीर्यं च, को वा वर्णयितुं क्षमः। एतेनोग्रप्रतापेन, श्लाघ्यं नगरमप्यदः / भानुनेव नभोभागः, स्फुरत्किरणराजिना अस्य कल्याणयोगस्य, हेतु ज्ञातौ मया ततः / हिंसावैश्वानरौ क्रूरौ, शान्तः पुण्योदयस्तु न 101 // 414 // // 415 // // 416 // || 417 // // 418 // // 419 //