________________ // 1 // // 2 // // 4 // ॥सप्तमोऽध्यायः // 7 // ... श्री गौतम उवाच ऐहिकामुष्मिकफलं, यथाज्योतिर्विदो जनाः / जानन्ति तद् ज्ञानधर्म-मार्गाद्वेद्यं कथं प्रभो ! श्री भगवानुवाच अतिचारोऽथ वक्रत्वं, ज्योतिर्विद्भिनिषिध्यते / मार्ग एवं ग्रहात्साध्य-स्तथैव धार्मिकैरपि स्पष्टीभूते यथा भानौ, ज्योतिर्मार्गप्रकाशनम् / तथा ज्ञानधर्मे सूर्ये, सम्यग्मार्गनिरीक्षणम् ज्ञानमेव सहस्रांशु, हृदि ब्रह्मामृतं परम् / ज्योतिः शास्त्रेपि तेनैव, यथार्थमननं भवेत् ज्ञानं दुग्धं दधि श्रद्धा, घृतं तच्चरणं स्मृतम् / गुरोर्गव्यमिदं धयं, धार्य चानन्तवीर्यदम् ज्ञानार्थ गुरवः सेव्या, देवा दर्शनपुष्टये / वलपात्रं चारित्राय, धर्मस्तत्त्वत्रयीमयः संशोध्य तपनात्कृत्वा, व्रताज्यमकषायकम् / अजरामरता लब्ध्यै निपीतममृतोपमम् ज्योतिश्चकं यथा व्योम्नि, ज्ञानचक्रं तथा हृदि। दिव्यं मनोभिधानं त-द्विश्वविश्वप्रकाशकम् संसारचक्रात्संवृत्य, ब्रह्मण्याधीयते मनः / प्रसन्नचन्द्रवत्तर्हि, सद्यः केवलमुद्भवेत् संकल्पवातैरुल्लास्य-मानं स्यान्मनसः सरः / कलुषं किल तन्मध्य-मग्नं किञ्चिन्न वीक्ष्यते // 5 // // 6 // // 7 // // 8 // // 9 // // 10 // 177
