________________ बद्धोञ्जलि:कुरु कृपां भज सद्विकल्पान्, . मैत्री कृतार्थय यतो नरकाद् बिभेमि // 109 // स्वर्गापवर्गों नरकं तथान्तर्मुहूर्तमात्रेण वशावशं यत् / ददाति जन्तोः सततं प्रयत्नात्, वशं तदन्तःकरणं कुरुष्व // 110 // सुखाय दुःखाय च नैव देवा, न चापि कालः सुहृदोऽरयो वा। भवेत्परं मानसमेव जन्तोः, संसारचक्रभ्रमणैकहेतुः // 111 // . वशं मनो यस्य समाहितं स्यात्, किं तस्य कार्य नियमैर्यमैश्च ? / हतं मनो यस्य च दुर्विकल्पैः, किं तस्य कार्यं नियमैर्यमैश्च ? // 112 दानश्रुतध्यानतपोऽर्चनादि, वृथा मनोनिग्रहमन्तरेण / . . कषायचिन्ताकुलतोज्झितस्य, परो हि योगो मनसो वशत्वम्।। 113 // जपो न मुक्त्यै न तपो द्विभेदं, न संयमो नापि दमो न मौनम् / न साधनाद्यं पवनादिकस्य, किन्त्वेकमन्तःकरणं सुदान्तम् // 114 // लब्ध्वापि धर्म सकलं जिनोदितं, सुदुर्लभं पोतनिभं विहाय च। मनःपिशाचग्रहिलीकृतः पतन्, भवाम्बुधौ नायतिद्दग् जडो जनः 115 सुदुर्जयं ही रिपुवत्यदो मनो, रिपूकरोत्येव च वाक्तनू अपि / त्रिभिर्हतस्तद्रिपुभिः करोतु किं, पदीभवन् दुर्विपदां पदे पदे।। 116 // रे चित्त ! वैरि ! तव किं नु मयापराद्धं, . यदुर्गतौ क्षिपसि मां कुविकल्पजालैः / जानासि मामयमपास्य शिवेऽस्ति गन्ता, तत्किं न सन्ति तव वासपदं ह्यसंख्याः // 117 // पूतिश्रुतिः श्वेव रतेर्विदूरे, कुष्टीव संपत्सुदृशामनर्हः। . श्वपाकवत्सद्गतिमन्दिरेषु, नार्हेत्प्रवेशं कुमनोहतोङ्गी // 118 // तपोजपाद्याः स्वफलाय धर्मा, न दुर्विकल्पैर्हतचेतसः स्युः / तत्खाद्यपेयैः सुभृतेऽपि गेहे, क्षुधातृषाभ्यां म्रियते स्वदोषात्॥ 119 // 42
