________________ // 228 // .. // 229 // // 230 // // 231 // // 232 // // 233 // आर्त-रौद्रपरित्यागाद् धर्म-शुक्लसमाश्रयात् / जीवः प्राप्नोति निर्वाणमनन्तसुखमच्युतम् आत्मानं विनियम्याशु विषयेषु पराङ्मुखः / साधयेत् स्वहितं प्राज्ञो ज्ञानाभ्यासरतो यतिः यथा सङ्गपरित्यागस्तथा कर्मविमोचनम् / / यथा च कर्मणां छेदस्तथाऽऽसन्नं परं पदम् यत् परित्यज्य गन्तव्यं तत् स्वकीयं कथं भवेत् ? / इत्यालोच्य शरीरेऽपि विद्वानाशां परित्यजेत् नूनं नात्मा प्रियस्तेषां ये रताः सङ्गसंग्रहे। . प्रियश्चेदपकृत्तुच्छं स्वीकर्तुं नैव शक्यते शरीरमात्रसङ्गेन भवेदारम्भवर्तनम् / / तदशाश्वतमत्राणं तस्मिन् विद्वान् रतिं त्यजेत् सङ्गात् संजायते गृद्धिगुद्धो वाञ्छति सञ्चयम् / सञ्चयाद् वर्धते लोभो लोभात्संसृतिवर्धनम् / ममत्वाज्जायते लोभो लोभाद् रागश्च जायते / .. रागाच्च जायते द्वेषो द्वेषाद्दुःखपरम्परा निर्ममत्वं परं तत्त्वं निर्ममत्वं परं सुखम् / निर्ममत्वं परं बीजं मोक्षस्य कथितं बुधैः निर्ममत्वे सदा सौख्यं संसारस्थितिच्छेदनम् / जायते परमोत्कृष्टमात्मनि संस्थिते सति अर्थो मूलमनर्थानामर्थो निर्वृतिनाशनः / कषायोत्पादकश्चार्थो दुःखानां च विधायकः आप्तोज्झितानि वित्तानि त्वया सर्वाणि संसृतौ / ' पुनस्तेषु रतिः कष्टा भुक्तवान्त इवौदने - 130 // 234 // // 235 // . // 236 // // 237 // . // 238 // // 239 //
