________________ . श्री राजेन्द्र सुबोधनी आहोरी - हिन्दी - टीका 2-1-6-1-1 (486) 369 तह० विरूवरूवाइं महद्धणमुल्लाइं पायाई अफासुयाई नो०। से भि0 से जाइं पुण पायाo विरूव० महद्धणबंधणाई, तं०- अयबंधणाणि वा जाव चम्मबंधणाणि वा, अण्णयराई तहप्प० महद्धणबंधणाई अफा0 नो प० / इच्चेयाई आयतणाई उवाइक्कम्म अह भिक्खू जाणिज्जा चउहि पडिमाहिं पायं एसित्तए, तत्थ खलु इमा पढमा पडिमा / से भिक्खू उद्दिसिय पायं जाएज्जा, तं जहा- अलाउयपायं वा तह० पायं सयं वा णं जाइज्जा जाव पडि० पढमा पडिमा / अहावरा० से० पेहाए पायं जाइज्जा, तं0- गाहावई वा कम्मकरिं वा से पुष्वामेव आलोइज्जा आउ० भ० ! दाहिसि मे इत्तो अण्णयरं पायं तं०- लाउयपायं वा तह० पायं सयं वा जाव पडि० दुच्चा पडिमा। अहा० से भि0 से जं पुण पायं जाणिज्जा संगइयं वा वेइयंतियं वा तहप्प० पायं सयं वा जाव पडि० तच्चा पडिमा। अहावरा चउत्था पडिमा- से भि0 उज्झियधम्मियं जाएज्जा जावऽण्णे बहवे समणा जाव नावकंखंति तह० जाएज्जा जाव पडि० चउत्था पडिमा / ‘इच्चेइयाणं चउण्हं पडिमाणं अण्णयरं पडिमं जहा पिंडेसणाए। से णं एयाए एसणाए एसमाणं पासित्ता परो वइज्जा, आउ० स० ! मुहत्तगं जाव अच्छाहि ताव अम्हे असणं वा उवकरेंसु वा उवक्खडेंसु वा, तो ते वयं आउसो० ! सपाणं सभोयणं पडिग्गहं दाहामो, तुच्छए पडिग्गहे दिण्णे समणस्स नो सुइ साह भवड़, से पुष्वामेव आलोइज्जाआउ० भइ० ! नो खलु मे कप्पड़ आहाकम्मिए असणे वा, भुत्तए वाo, मा उवकरेहि मा उवक्खडेहि, अभिकंखसि मे दाउं एमेव दलयाहि, से सेवं वयंतस्स परो असणं वा, उवकरित्ता उवक्खडित्ता सपाणं सभोयणं पडिग्गहगं दलइज्जा तह० पडिग्गहगं अफासुयं जाव नो पडिगाहिज्जा। सिया से परो उवणित्ता पडिग्गहगं निसिरिज्जा, से पुव्वामेव० आउ० भ० ! तुमं चेव णं संतियं पडिग्गहगं अंतोअंतेण पडिलेहिस्सामि, केवली आयाण, अंतो पडिग्गहगंसि पाणाणि वा बीया० हरि०, अह भिक्खूणं पु० जं पुव्वामेव पडिग्गहगं अंतोअंतेणं पडि० सअंडाइं सव्वे आलावगा भाणियव्वा जहा वत्थेसणाए, नाणत्तं तिल्लेण वा घय० नव० वसाए वा सिणाणादि जाव अण्णयरं वा तहप्पगा० थंडिलंसि पडिलेहिय, पमज्जिय, तओ० संजo आमज्जिज्जा, एवं खलु० सया जएज्जा तिबेमि // 486 //