________________ श्री राजेन्द्र सुबोधनी आहोरी - हिन्दी - टीका 1 - 4 - 2 - 4 (148) 329 होता। अतः वे सर्वज्ञ द्वारा उपदिष्ट तत्त्वों को हृदयंगम करके उसी का उपदेश देते हैं। इसलिए उनका उपदेश सर्वज्ञ वचनों के सदृश होता है। श्रुत केवली वाद-विवाद को मिटाने में समर्थ हैं। इस बात को बताते हुए सूत्रकार महर्षि आगे का सूत्र कहते हैं... I सूत्र // 4 // // 146 // 1-4-2-4 आवंति केयावंती लोयंसि समणा य माहणा य पुढो विवायं वयंति। से दिटुं च णे, सुयं च णे, मयं च णे, विण्णायं च णे, उड्ढं अहं तिरियं दिसासु सव्वओ सुपडिलेहियं च णे, सव्वे पाणा, सव्वे भूया, सव्वे जीवा, सव्वे सत्ता हंतव्वा अज्जावेयव्वा परियावेयव्वा परिघेत्तव्वा उद्दवेयव्वा, इत्थ वि जाणह नत्थित्थ दोसो, अणारियवयणमेयं / तत्थ जे आरिया ते एवं वयासी- से दुद्दिष्टुं च भे, दुस्सुयं च भे, दुम्मयं च भे, दुविण्णायं च भे, उड्ढं अहं तिरियं दिसासु सव्वओ दुप्पडिलेहियं च भे, जं णं तुन्भे एवं आइक्खह, एवं भासह, एवं परूवेह, एवं पण्णवेह, सव्वे पाणा... 4. हंतव्वा.... 5. इत्थवि जाणह नत्थित्थ दोसो, अणारियवयणमेयं / वयं पुण एवमाइक्खामो एवं भासामो, एवं परूवेमो, एवं पण्णवेमो सव्वे पाणा... 4. न हंतव्वा, न अज्जावेयव्वा, न परिघित्तव्वा, न परियावेयव्वा, न उद्दवेयव्वा / इत्थ वि जाणह नत्थित्थ दोसो, आयरियवयणमेयं, पुव्वं निकाय समयं पत्तेयं पत्तेयं पुच्छिस्सामि। हं भो पवाइया ! किं भे सायं दुक्खं असायं? समिया पडिवण्णे यावि एवं बूया सव्वेसिं पाणाणं, सव्वेसिं भूयाणं, सव्वेसिं जीवाणं, सव्वेसिं सत्ताणं, असायं अपरिनिव्वाणं महब्भयं दुक्खं तिबेमि // 146 // इति चतुर्थाध्ययने द्वितीयोद्देशकः // 4-2 // II संस्कृत-छाया : यावन्तः केचन लोके श्रमणाः च ब्राह्मणाः च, पृथक् विवादं वदन्ति / तद् दृष्टं च अस्माभिः, श्रुतं च अस्माभिः, मतं च अस्माभिः, विज्ञातं च अस्माभिः, ऊर्ध्वं अधः तिर्यक् दिक्षु सर्वत: सुप्रतिलेखितं (सुप्रत्युपेक्षितं) च अस्माभिः, सर्वे प्राणिनः, सर्वे भूताः, सर्वे जीवा: सर्वे सत्त्वाः, हन्तव्याः, आज्ञापयितव्याः परिगृहीतव्याः परितापयितव्याः अपद्रावयितव्याः। अत्राऽपि जानीथ नाऽस्ति अत्र दोषः। अनार्यवचनमेतत्। तत्र ये आर्याः ते एवं अवादिषुः - तत् दुर्दृष्टं च युष्माभिः, दुःश्रुतं च युष्माभिः, दुर्मतं च युष्माभिः, दुर्विज्ञातं च युष्माभिः, ऊर्ध्वं अध: तिर्यक् दिक्षु सर्वतः दुष्प्रत्युपेक्षितं च युष्माभिः, यत् यूयं एवं आचक्षध्वम्, एवं भाषध्वम्, एवं प्ररूपयत, एवं प्रज्ञापयत - सर्वे प्राणिनः... 4. हन्तव्याः ... 5. अत्राऽपि जानीथ नाऽस्ति अत्र दोषः, अनार्यवचनमेतत् / वयं पुनः एवं आचक्ष्महे, एवं भाषामहे, एवं प्ररूपयामः, एवं