________________ 211 सूत्र -195] सिद्धसुखोपमा विसर्जितश्च राज्ञाऽपि, प्राप्तोऽरण्यमसौ ततः // 6 // पृच्छन्त्यरण्यवासास्तं, नगरं तात ! कीदृशम् ? / स स्वभावान् पुरः सर्वान्, जानात्येव हि केवलम् / / 7 / / न शशाक तकां तेषां, गदितुं स कृतोद्यमः / वने वनेचराणां हि, नास्ति सिद्धोपमा यतः // 8 / / / / 16 / / अथ दार्टान्तिकमाह-'इय' गाहा, 'इति' एवम्-अरण्ये नगरगुणा इवेत्यर्थः, सिद्धानां सौख्यमनुपमं वर्तते, किमित्याह-यतो नास्ति तस्यौपम्यं, तथापि बालजनप्रतिपत्तये किञ्चिद्विशेषेण ‘एत्तो 'त्ति आर्षत्वादस्य-सिद्धिसुखस्य इतो वाऽनन्तरम् औपम्यम्-उपमानम् 'इदं' वक्ष्यमाणं शृणुत वक्ष्ये इति // 17 // जह सव्वकामगुणियं, पुरिसो भोत्तूण भोयणं कोई / तण्हाछुहाविमुक्को, अच्छेज्ज जहा अमियतित्तो // 18 // इय सव्वकालतित्ता, अउलं नेव्वाणमुवगया सिद्धा / सासयमव्वाबाहं, चिटुंति सुही सुहं पत्ता // 19 // सिद्धत्ति य बुद्धत्ति य, पारगतत्ति य परंपरागता य / उम्मुक्त-कम्म-कवया, अजरा अमरा असंगा य // 20 // णिच्छिन्नसव्वदुक्खा, जाइजरामरणबंधणविमुक्का / अव्वाबाहं सोक्खं, अणुहोंती सासयं सिद्धा // 21 // अतुलसुहसागरगता अव्वाबाहं अणोवमं पत्ता / सव्वमणागतमद्धं चिटुंति सुही सुहं पत्ता // 22 // 195 // // उववाइयसुत्तं सम्मत्तं // ग्रथांग्र 1164 // 'जह'गाहा, 'यथे'त्युदाहरणोपन्यासार्थः 'सर्वकामगुणितं' सञ्जातसमस्तकमनीयगुणं, शेषं व्यक्तम्, इह च रसनेन्द्रियमेवाधिकृत्येष्टविषयप्राप्त्या औत्सुक्यनिवृत्त्या सुखप्रदर्शनं सकलेन्द्रियार्थावाप्त्याऽशेषौत्सुक्यनिवृत्त्युपलक्षणार्थम्, अन्यथा बाधान्तरसम्भवात् सुखाभाव इति // 18 // 'इय' गाहा, 'इय' एवं सर्वकालतृप्ताः शश्वद्भावत्वात् अतुलं निर्वाणमुपगताः सिद्धाः, 1. खं.। ०णाह-मु. / / 2. उववाईउवंगं समत्तं / शुभं भवतु / ग्रन्थाग्रं 1600 Y सूत्राणि त्रिचत्वारिंशत्, गाथाः 25 / श्री-मु. / 3. JB खं. / सुखार्थाभाव-मु. बाबु सं. / /