________________ 146 श्री औपपातिकसूत्रम् 80 - तए णं से कूणिए राया भिभिसारपुत्ते समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्मं सोच्चा णिसम्म हट्ट जाव हियए उट्ठाए उढेइ, उठ्ठित्ता समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो आयहिणपयाहिणं करेइ, करित्ता वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-सुअक्खाए ते भंते ! निग्गंथे पावयणे, जाव एरिसं धम्मं आइक्खित्तए किमंग पुण एत्तो उत्तरतरं ! Aति कटु तामेव आभिसेक्कं हत्थि दुरुहइ [ दुरुहित्ता] समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियाओ पुण्णभद्दाओ चेइयाओ पडिनिक्खमइ पडिनिक्खमित्ता Aजामेव दिसं पाउब्भूए तामेव दिसं पडिगए // 80 // 81 - तए णं ताओ धारिणिपामोक्खाओ देवीओ समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्म सोच्चा निसम्म हट्ठ जाव हिययाओ A उट्ठाए उठेत्ता समणं भगवं महावीरं वंदति नमसंति पसिणाई पुच्छंति पुच्छित्ता अट्ठाई परियाइयइ परियाइत्ता A उढाए उद्वेत्ता समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो आदाहिण-पयाहिणं करेंति, करेत्ता वंदंति नमसंति, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-सुयक्खाए ते भंते ! निग्गंथे पावयणे जाव उत्तरतरं ! तिकट्ट ताई चेव जाणवाहणाई दुरुहंति [ दुरुहित्ता] समणस्स भंगवओ महावीरस्स अंतियाओ परिनिक्खमंति परिनिक्खमित्ता - जामेव दिसं पाउन्भूयाओ तामेव दिसं पडिगताओ // 81 // समोसरणं समत्तं / / छ / [79-81] 'सुयक्खाए 'त्ति सुष्ठ आख्यातं सामान्यभणनतः 'सुपण्णत्ते' सुष्ठ प्रज्ञप्तं विशेषभणनतः 'सुभासिए' सुभाषितं वचनव्यक्तित: ‘सुविणीए' सुविनीतं शिष्येषु सुष्टु विनियोजितं 'सुभाविए' सुष्टु भावितं-तत्त्वभणनात् ‘उवसमं आइक्खह'त्ति क्रोधादिनिरोधमित्यर्थः, 'विवेगं'त्ति बाह्यग्रन्थत्यागमित्यर्थः, 'वेरमणं'ति मनसो निवृत्ति धर्मम्' उपशमादिरूपं ब्रूथ इति हृदयं, 'नत्थि णं'ति न प्रभवति-न शक्तो भवति 'आइक्खित्तए'त्ति आख्यातुं, 'किमंग पुण'त्ति अङ्गेत्यामन्त्रणे, किं पुनरिति विशेषद्योतनार्थः, 'उत्तरतरं' प्रधानतरं 'जामेव दिसं पाउब्भूया' यस्या दिशः सकाशात् प्रकटीभूता-आगतेत्यर्थः समवसरणवर्णकः / / 79 // 1. AAचिह्नद्वयमध्यवर्ति पाठः पु. प्रे. / अस्ति / मु. V मध्ये एतत्याठस्थो ‘एवं वदित्ता' इति पाठः // 2. AAचिह्नद्वयमध्यवर्ति पाठ: पु. प्रे. / अस्ति / मु. V नास्ति / / 3. चिह्नद्वयमध्यवर्ति पाठ: पु. प्रे. / अस्ति / म. v मध्ये एतत्पाठस्थाने 'एवं वदित्ता' इति पाठः || A-B द्र. सू. 79 //