________________ सूत्र 52 ] स्वोपज्ञभाष्य-टीकालङ्कृतम् 227 पवर्तनैः कर्मण आयुषः शीघ्र फलविपाको मुज्यत इत्यर्थः / अतः क्रमानुभवे वेष्टिसार्द्रपटपरिशोषकालवद बहुत्वं कालस्य, प्रसारितार्द्रपटपरिशोषकालचाल्पकालता परिवतितायुष्कपरिभोगकालस्य / एवं च सति म कृतप्रणाशाकृताभ्यागमाफल्यानीति निगमयति-समस्तायुर्द्रव्योपभोगात् कृतविप्रणाशो नास्ति, न चायुष्यपरिनिष्ठिते मियत इ. स्पकृताभ्यागमाभाषः, परिभुक्तत्वादेव व सकलस्यायुषो म वैफल्यप्रसङ्गः, अत पव जात्यन्तरानुपन्धत्वामावोऽपीति / न घेह भाष्यकारेणोक्तः, प्रागुपन्यस्तस्यापि पूर्वकत्रयस्याभावे तदमावास्, तस्मादवस्थितमिदम् - केचिदकाले प्राणिनो प्रियन्ते पूर्वजन्मोपासायुष्ककालापेक्षया, केचिदनन्तरातीतजन्मोपात्तायुष्ककालमखण्डमवसायं प्रापय्य विहायास्ते(१) न शेषात् स्वकतुकर्मादिष्टं जन्मान्तरमनुषभन्तीति / / 52 // ग्रन्यायमङ्कतः 3420 इति श्रीतषार्थसूत्रेऽईत्प्रवचनाधिगमे भाष्यानुसारिण्या तत्वार्थटीकायां द्वितीयोऽध्यायः // 2 // // इति द्वितीयोऽध्यायः॥
