________________ श्रुतोपयोगस्य महता [191] तम्हाऽपप्पं परिहर अप्पप्पविवज्जतो विवज्जति हु। अप्पप्पं सातो विवज्जति ण तं च साहेति 1713 / / णिप्फत्ती समणहासमणट्ठा चेव जंतु होह णिप्फन / गहितं होज्ज जयंतेण तत्थ सोही कहं होति ? 1714 सुयणाणपमाणेण उ उवउत्तो उज्जुयं गवेसंतो। सुद्धो जदि वावण्णो खमओ इव सो असढभावो / जो पुण मुक्कधुराओ णिरुज्जमो जदि वि सोउ णावण्णो / तह वि य आवण्णो वि य आहाकम्म परिणओव्व // 1716 // एयस्त सोहणठं अहवा अण्णंणि अण्णए एत्थ / कारगसुत्तं इणमो तमहं वोच्छं समासेणं // 1717 // अंगंमि वि बितियए ततियगमि जे अत्थकुसल जिणदिट्ठा। एतेसु जुत्तज़ोगी विहरतो अहाउयं वुज्झे अंगरगहणापढमं आयारो तस्स बितियसुतखंधे / तस्स विबीयज्झयणे उद्देसे तस्स ततियांम // 1719 // जत्थेयं सुत्तं खलु सेय उवस्से ण होज्ज सुलभो उ। अहवा जितईए त्ती अज्झयणंमी तइज्जंमि // 1720 // तस्स विततिउद्देसे आदीसुत्तंमि जं समक्खायं / जदि संकमो असुद्धो ताहं जयणाए जुत्तो उ 1721