________________ शत्रुञ्जय-कल्पवृत्ती 000000000000000000000000000000000000000 000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000 मासत्रये गते श्वेत-पञ्चम्यां दिवसात्यये / अनपत्यो रिपुर्याता तवैव यममन्दिरम् // 28 // तदा त्वामागतं ज्ञात्वा मन्त्र्याचा राज्यमञ्जसा / तुभ्यं दास्यन्ति सद्भाग्यो-दयादेवावनीपते ! // 26 // ततो भूपः सूरीवाक्याद् गत्वा स्वीयपुरे रहः / मृते तस्मिन् नृपे रात्रौ राज्यं प्राप स्वकं क्रमात् // 30 // स्वराज्यगमनोदन्तो राज्ञा पृष्टोऽन्यदा मुनिः। जगौ पूर्वे भवे भीम-पुरेऽभूत् क्षत्रियस्त्वकम् // 31 // तत्र कस्याः स्त्रिया रत्नं हत्वा छन्नं त्वया ननु / अष्टयामान्तिके दत्तं पश्चादेवानुकम्पया // 32 // सा स्त्री मृत्वाऽभवत् सिंह-रथो राजा रिपुस्तव / क्षत्रियो मरणं प्राप्तस्त्वमभून्मदनो नृपः // 33 // अष्टौ यामान त्वया रत्नं हृतं यस्याः पुरा भवे / तेनाष्टौ हायनान् यावद्राज्यं तव ललेऽरिणा // 34 // यतः-'फरुसवयणेण दिणतवं अहिक्खिवंतो हणेइ मासतवं / वरिसतवं सवमाणो हणइ हणंतो असामन्नं // 1 // तिब्बयरे उ परोसे सयगुणियो सयसहस्सकोडिगुणो / कोडाकोडिगुणो वा हुज विवागो बहुतरो वा // 2 // श्रुत्वैतन्निजपुत्राय दत्त्वा राज्यं सदुत्सवम् / प्रान्तेऽनशनतो मृत्वा मदनः स्वर्गमीयिवान् / / 35 // सूरः कुसङ्गतेोगात आप व्यसनसप्तकम् / दिनं प्रति पशूनू भूरीन् हन्ति पापर्द्धिसङ्गतः // 36 // . . एकदा शूकरो हन्य-मानो भूमीभुजा दृढम् / दंष्ट्रया भूपतिं पृष्ठे जघानातीय निर्दयम् // 37 // . यथा यथा विधीयेत चिकित्सा भूपविग्रहे / तथा तथाऽभवत्कुष्ठं गलत्पीडाविधायकम् / / 38 // राजा चिकित्सितो वैद्यैभूरिभिर्विविधौषधैः / सञ्जो नाभूयदा दुःखी तदाति कुरुते हृदि // 39 // गङ्गा-गयादितीर्थानां पयोभिः स्नपितो नृपः / नोरोगो न यदा जातस्तदा मन्त्रीश्वरान् जगौ // 40 // पावकेन करिष्यामि प्राणत्यागमहं लघु / ततो राजा ययौ प्रेत-वने त्यक्तुं तनूमसौ // 41 // तदा तत्रागतो ज्ञानी जगौ म्रियस्व मा नृप ! / राजा प्राह न शक्नोमि क्षणं कुष्टप्रपीडितः / / 42 / / यदि कुष्ठं व्रजेद् देहान्मदीयात् साम्प्रतं द्र तम् / तदा मे जीवितं भूयान्नान्यथा मरणं पुनः // 43 // ज्ञानी प्रोवाच चैत्रस्य पूर्णिमाया दिने प्रगे / गत्वा शत्रुञ्जये चन्द्र-कुण्डे नीरेण हारिणा // 44 // स्नात्वा कृत्वा मुदा राजा-दन्या अधःस्थमृत्स्नया / रूषयित्वा तनु स्नानं क्रियते शतसङ्ख्यया // 45 // ध्यानं युगादिदेवस्य क्रियते प्रतिवासरम् / तदा पञ्चदशे घस्र कुष्ठं याति न संशयः // 46 / / श्रुत्वैतां ज्ञानिनो वाणी राजा ज्ञान्युदितं मुदा / कुर्वन् कुष्ठं निजाद् देहाद् गमयामास वेगतः // 47|| विमले विग्रहे जाते भूपोऽसङ्ख्यनृपान्वितः / शत्रुञ्जयस्य नामादाद्विमलादिरिति ध्रुवम् // 48 // ततः स एव भूपालस्तीथे विमलनामनि / यात्राः शतप्रमाश्चक्रे-ऽसङ्ख्यमापसमन्वितः / / 46 // कुर्वन् शत्रुञ्जये यात्रां भूपोऽसङ्ख्यजनाश्रितः / अर्जयामास कन्याण-गमकृत्कर्म धर्मतः // 50 // यतः-यो दृष्टो दुर्गति हन्ति प्रणतो दुर्गतिद्वयम् / सङ्घ शार्हन्त्यपदकृत् स जीयात विमलाचलः // 1 // स्वपुत्राय निजं राज्यं वितीर्य सुरभूपतिः / शत्रुञ्जये गिरौ लात्वा (गत्वा) तपश्चक्र'ऽतिदुष्करम् / / 51 / / सूरस्तीत्र तपः कुर्वन् केवलज्ञानमाप्तवान् / ततः प्राबबुधद् भव्य-जनान् धर्म जिनोदितम् / / 52 / / सहस्रत्रयसत्साधु-सहितः सूरसंयतः / विमलो विमलक्ष्माघ्र मुक्तिपुयाँ समीयिवान् // 53 // यतः- 'कृत्वा पापसहस्राणि हत्वा जन्तुशतानि च / तपोऽस्मिन् ये वितन्वन्ति ते गच्छन्ति शिवालयम् // 54 // मुनिसुन्दरसूरीशां तपागच्छखभास्वताम् / शुभशीलेन शिष्येण वृत्तिरेषा विनिर्मिता // 55 // 3 इति विमलगिरिनामविषये सूरभूपर्षिकथा /