________________ शत्रुञ्जय-कल्पवृत्ती 8000000000000 1000000000000000000004 इतः सूर्पणखा सिद्ध-विद्य' सम्भाव्य नन्दनम् / तत्रता मस्तकं छिन्नं सूनोर्वीक्ष्य जगाविति // 539 // हा वत्स ! स्वच्छ शम्बूक ! केन त्वं विद्विषा खलु / नीतोऽसि यमसंस्त्यायं मृताऽहं त्वां विनाऽधुना // दृष्ट्वा तत्र नृपादाली यान्तीमन्यत्र सा तदा / वीच्याऽऽसन्नवनेऽपश्यद् राम मन्मथसन्निभम् // 541 // मोहिता सा ययाचे तं रामं भोगसुखाय तु / रामोऽवग मे प्रियाऽस्त्यत्र लक्ष्मणं वृणु भामिनि ! // 542 / लक्ष्मणो याचितः सूर्प-णखया भोगहेतवे / जगौ नाहं कदाप्यङ्गी कुर्वे परप्रियां क्वचित् / / 543 // यतः-अनृतं साहसं माया-मूर्खत्वमतिलोभता / निःस्नेहो निर्दयत्वं च स्त्रीणां दोषाः स्वभावजाः। 544 // भ्रष्टा ह्यु भयतः सूर्पणखाऽथ स्मृतनन्दना / कुट्टयन्ति शिरः सूनो-वधं पत्युः पुरो जगौ // 54 // श्रुत्वैतत् सरुषोऽत्यन्तं खराद्या व्योमगामिनः / चतुर्दश सहस्र स्तु खगैयुक्तास्तदाऽचलन् // 546 / / रिपुनाऽऽगच्छतो भूरीन् वीक्ष्य रामो जगावदः / तिष्ठ भो ! लक्ष्मणाऽत्रत्वं हन्म्यहं विद्विषोऽखिलान् // 5471 लक्ष्मणः प्राह राम ! त्वं सीतामत्र स्थितोऽत्र हि / त्वत्प्रसादादहं शत्रून् हनिष्याम्येकलीलया // 548 // रामो जगौ व्रज भ्रात-भवेद् यत्तेऽरिसङ्कटम् / ज्ञापयेथास्तदा सिंह-नादान मां रिपुसूदनाम् // 546 / / रामाऽऽदेशं शिरस्याऽऽशु कृत्वा नत्वा च लक्ष्मणः / हन्तु तान् वैरिणश्चापं ससरं शब्दयन् ययौ // 550/ क्रुद्धेऽय लक्ष्मणे सूर्पणखैत्य रावणान्तिके / भ्रातद्वौँ मानवौ मारो-पमौ दण्डककानने // 551 // जघ्नतुस्तव जामेयं शम्बूकं खचरं ध्रु वम् / मद्वाण्या भावुकस्ते तु ययौ तद्वधवाञ्छया // 552 // लक्ष्मणेन समं ताव-कीनः स भगिनीपतिः / कुर्वन् घोरं रणं बाढं वैरिणा सह विद्यते / 553 / / तज्ज्येष्ठः सोदरो रामः स्वरलेन दृढेन तु / सीतया सहितो विश्वं वनेऽपि मन्यते तृणम् // 554 // सा सीता विद्यते स्वीय-रूपनिर्जितनिर्जरी / सर्वलक्ष्मीरतिप्रीति-देव्यो यस्याः पुरस्तृणम् // 555 // सैव तेऽन्तःपुरं सीताऽलङ्करोति सहोदर ! / तदा तब जनुर्वयं जायते नान्यथा मनाग // 556 // श्रुत्वैतद्रावणः सीतां स्मरन् दण्डककानने / गतो रामयुतां सीतां दृष्ट्वा दध्याविदं हृदि / / 557 / / अस्मिन् रामे स्थिते तस्याः पावें सीतां मनोहराम् / लातु शक्नोति न शक्रो न शेषो न सुरोऽसुरः / / बाहुभ्यां तीर्यतेऽम्भोधि-वर्मणाऽऽलिङ्गयते शिखी / पञ्चाननमुखे हस्तः क्षिप्यते मनुजेन तु // 556 / / असौ रामो न गृह्यत केनापि बलिना क्वचित् / गृहीतव्या कथं सीता मयेयं साम्प्रतं ध्र वम् // 560 // ततोऽवलोकिनी विद्या दशास्येन स्मृता तदा / सीतार्थमागता प्राह किमर्थं च स्मृताऽस्म्यहम् ? // 561 // रावणोऽवक् कुरुष्व त्वं तथा सीता यथा सती / अलङ्करोति मेऽद्यौव शुद्धान्तं शोभते ततः // 562 // अवलोकिन्यवम् विद्या भो दशास्येह साम्प्रतम् / रामपा स्थिता सीता केनचिद् ह्रियते न हि // 563 // रावणोऽवक ततो देवि ! प्रसद्यस्व तथा मयि / यथा सीता छलाद्धस्ते ममाऽऽगच्छति शीघ्रतः // 364 // ततोऽवलोकिनी प्राह रामे शृण्वति दूरतः / कुरु लक्ष्मणवत् सिंह-नादं त्वं दशकन्धर ! // 565 // . तदा रामो विमुच्यमां सीतामेकाकिनीमिह / लक्ष्मणस्यान्तिके सद्यो यास्यत्येव दशानन ! // 566 // रावणेन कृतो सिंह-नादः लक्ष्मणवत्तदा / रामो लक्ष्मणसाहाय्यं कत्तु कामोऽचलद् द्रुतम् / / 567 // एकः पक्षी स्वयं प्राप्य जातिस्मृत्याऽभिधां मतिम् / स्वकीयं प्रागभवं जज्ञा-वेवं काननसंस्थितम् // 568 // प्राग्भवे दण्डको राजा भूत् कोपसर्गसंघ / पुनः क्षिप्ता क्रमादार्ति-ध्यानतो मृतिमीयिवान् (1) // 566 / /