Page Text
________________ लो० 575-633 ] वैराग्यरतिः / 183 वृत्तौ तौ भ्रातरौ श्रुत्या तयोरस्ति परिग्रहे / पर्वतो निजदेहाख्यो मूर्दाख्यं तस्य सानु च // 604 // विद्यते सपरिक्षेपे तस्य चोभयपार्श्वयोः / श्रवणाख्यापवरिके तया ते प्रविलोकिते // 605 / / निवासो रुचितस्तस्यास्तयोभोरनुज्ञया / स्थिता तयोः सा व्यलसत् ताभ्यां सिद्धेहिता सह // 606 // अथ तां प्राप्य मुदितो दथ्यो चेतसि बालिशः / धन्योऽहं यस्य सम्पन्ना श्रुतिर्भार्या मनोहरा // 607 // ततो मत्वा श्रुतौ स्निग्धं तं सङ्गः समभाषत / दम्पत्योर्युवयोः स्नेहः सम्पन्नो घटमानकः // 608 // परं संवर्धनीयोऽयं प्रियसम्पादनात् त्वया / बालिशः प्राह किं तस्याः प्रियं ! सङ्ग ! निवेदय // 609 // सङ्गेन भाषितं नाथ ! प्रियोऽस्या मधुरध्वनिः / बालिशः प्राह यद्येवं पूरयिष्यामि तं ततः / / 610 // ततस्तं दारकं तुष्टं दधार हृदि बालिशः / श्रुति चालालयद् बाढं वीणादीनां कलस्वनैः / / 611 // श्रुतेः स लालने सक्तः सङ्गदासवशंवदः / धर्माद् दूरे स्थितः षिङ्गो जातो हास्यो विवेकिनाम् // 612 // . इतश्च कोविदेनापि पृष्टः शिष्टः सदागमः / एषा प्रिया मम हिता किं वा नेति निगद्यताम् // 613 // सदागमोऽवदन्नेयं ससङ्गा ते हिता प्रिया / इयं जगद् वशीकत प्रहिता रागमन्त्रिणा // 614 // शुभाशुभकरः कर्मपरिणामो नृपोऽस्ति यः / विश्वासभूतॄणां तस्य भ्रातृव्यो रागकेसरी // 615 // प्रसिद्धश्चरटो लोके तस्यामात्यो विशेषतः / तत्पुत्रीयं श्रुतिर्भद्र ! विश्ववञ्चनतत्परा // 616 // इयं चरटकन्येति लोको मा भूदनादृतः / महाराजसुतात्वेन सङ्गोऽमूं ख्यापयत्यतः // 617|| न हितेयं ततो भार्या भवतो भर्तृवैरिणी / विश्वासमस्यां मा कार्षीः सर्पिण्यामिव सर्वथा // 618 // अकाण्डे शक्यते नेयं त्यक्तुं त्याज्यस्तु सर्वथा / दासः सङ्गाभिधो येन नेयं स्याद् दुःखकारिणी // 619 // सङ्गेनैव श्रुतिर्दृष्टा वाटिकेव विषद्रुणा / तद्विहीना तु मध्यस्था न ते तात विबाधिका // 620 // तत् त्वया लोल्यकृत् त्याज्यो दासः सङ्गः सदाशय ! | सदागमस्य वचनं प्रपन्नं कोविदेन तत् // 621 // दासस्त्यक्तः श्रुतेः सङ्गः ततः श्लाध्योऽभवद् भुवि / श्रावयन्नप्यसौ शब्दान् श्रुतेरौत्सुक्यवाजतः // 622 // इत्थं च ललमानौ तौ श्रुत्या कोविद-बालिशौ / त्यक्तसङ्गान्यथाभूतौ जातौ लब्धसुखासुखौ // 623 // अन्यदा तो समारूढौ बहिरङ्गे महागिरौ / तुङ्गशङ्गेऽस्ति तत्रैकं रन्ध्र देवविनिर्मितम् // 624 // अदृष्टमूलं मनुजैविशालं भूतले गतम् / गान्धर्व कैन्नरं चात्र मिथुनं गातुमेति यत् // 625|| ततो द्वे विहिते रन्ध्रे दैविके तत्परीक्षकैः / अथ तत्र तदाऽऽयातं जिगीषुमिथुनद्वयम् // 626 // ताभ्यां गीतं समारब्धं मधुरं श्रुतिसौख्यकृत् / परस्परेjया ग्रामरामणीयकमूर्छितम् / / 627 // तावदिशिखरारूढौ ततः कोविद-बालिशौ / बाढं रन्ध्रस्थमिथुनगीतश्रुत्या प्रबोधितौ // 628 // ततश्च हृदयस्थेन सङ्गेन प्रेरितो न्यधात् / श्रुति तां बालिशो द्वारे गीताकर्णनतत्पराम् // 629 / / तथा कृतः स सङ्गेन तिलौल्येन शून्यहृत् / यथा द्राट्कृत्य पतितो रन्ध्रे शैलशिलोपमः // 630 // तदास्फोटेन कुपितैः सर्वैर्गन्धर्वकिन्नरैः / चूर्णितो बालिशस्तत्र दुःखमारेण मारितः // 631: / कोविदस्तु तदामूर्छा श्रुतियुक्तोऽपि नो ययौ / गीते समागमादेशात् तत्र सङ्गेन वर्जितः // 632 // ततस्तं बालिशं दृष्ट्वा हन्यमानं स कोविदः / गिरिशृङ्गादपक्रान्तस्ततः संवेगमागतः // 633||
| SR No. | 004341 |
| Book Title | Vairagyarati |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ramnikvijay Gani |
| Publisher | Yashobharti Jain Prakashan Samiti |
| Publication Year | 1969 |
| Total Pages | 316 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 8 MB |