Vairagyarati

SR No.: 004341
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramnikvijay Gani
Publisher: Yashobharti Jain Prakashan Samiti
Publication Year: 1969
Total Pages: 316
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 8 MB

Page 197

122 महोपाण्यायश्रीयशोविजयगणिविरचिता [पत्रमः सर्गः तेनोक्तं गुरुरस्माकमयं सूरिर्बुधाभिधः / पुत्रः शुभविपाकस्य धरातलपुरेशितुः // 17 // साधुतानन्दनो राज्यं त्यक्त्वा दीक्षामुपाददे / साम्प्रतं विहरत्युप्रविहारेण तपोनिधिः // 177 // तदाकर्ण्य स्थिरीभूतो [दृष्ट्वा तल्लब्धिवैभवम् / जैनेश्वरे स्थिरीभूतो] धर्मेऽहं मेरुशैलवत् // 178|| गुरुं च शेषसाधूंश्च ततो नत्वा गतो गृहे / अन्यत्र विहरत्येष भगवानपि निःस्पृहः / / 179 // वच्मि तेन बुधाचार्यों यद्यागच्छेदिहोरुधीः / परोपकारख्यसनी त्वज्ञातीन् बोधयेत् तदा // 18 // तेन यद् वैक्रिय रूपं मम स्थैर्याय निर्मितम् / विश्वस्थैर्याय तदसौ व्यापिपर्ति न संशयः // 181 / / विमलः प्राह सोऽप्यत्राभ्यर्थनीयस्त्वयाऽऽगमे / रत्नचूडोऽवदत् कुर्वे त्वदादेशं न संशयः // 182 // साम्प्रतं तु गृहे यामि पित्रोः संधीरणाकृते / विमलः प्राह विस्मार्यो नाहं कार्य मीहितम् / / 183 // सुहृद्विच्छेददूनाऽथ बभाषे चूतमञ्जरी / भ्राताऽसि मे कुमार ! त्वं स्मर्तया निर्गुणाऽप्यहम् // 184 / / विमलः स्म वदत्यायें ! गुरुं च गुरुवल्लभाम् / स्मरामि यदि नो तन्मे धर्मधीः कीदृशी भवेत् // 185 // इत्थं मामपि सम्भाष्य गतौ तौ निजमन्दिरम् / धर्मालापमिमं व्यक्तं शृण्वतोऽपि तदा मम // 186 // .. सुप्तस्येव गतस्येव हृदये गुरुकर्मणः / न स्थितं पदमप्येकमुपेक्षामरुता दृतम् // 187 // ततो विशेषतः स्तुत्वा भगवन्तं विनिर्गतः / भगवद्भवनाद् भक्तो विमलः सहितो मया // 188|| प्राह मां रत्नचूडेन रत्नं दत्तमिदं मम ! प्रयोजने महत्येतत् कदाचिदुपयोक्यते // 189 // मम चाऽऽस्थाऽधुना नात्र ततो नश्यत्यनादराद् / निधायेदं कचिद् देशे गच्छावस्तदिहैव हि // 190 // रत्नं वस्त्राञ्चलाद् दत्तमित्युक्त्वा विमलेन मे / मयैकत्र प्रदेशे तनिखाय स्थगितं स्थलम् // 19 // ततः पुरे गतावावामहं स्वभवने गतः / विजृम्भिते बहुलिका-स्तेये मम शरीरके // 192 // ततोऽवलम्ग्य नीचत्वमपर्यालोच्य चायतिम् / विस्मृत्य विमलस्नेहं स्मृत्वा रत्नं गुणावहम् // 193 // तजिहीर्षन्नहं तत्र प्रदेशे सहसा गतः / ततः प्रदेशादुखातं निखातं चापरस्थले // 194 // निखातस्तत्प्रदेशे च पाषाणस्तन्मितो मया / विमलो वेत्त्वपुण्यैर्मे ग्रावेदं नन्वभूदितिः // 195 / / ततः समागतो गेहं लचितं तदिनं मया / आगता रजनी जाता चिन्ता सुप्तस्य मे तदा // 196 / / नानीतं यद् गृहे रत्नं विरूपं तत्कृतं मया / दृष्टं तदा तदन्येन हृतं हन्त भविष्यति // 197 / / अधुना किं करोमीति वितर्काकुलचेतसः / विनिदस्य व्यतीताय रात्रिर्मे दुःखसाक्षिणी // 198 // प्रभाते द्रुतमुत्थाय तं प्रदेशमहं गतः / समागतो मद्भवने विमलो विमलाशयः // 199 // न दृष्टोऽहं गृहे तेन पृष्टः परिजनो मम / क वामदेवः ? स गतः क्रीडानन्दनमित्यवक् // 2.0 // . ततो मदनुमार्गेण विमलोऽपि समागतः / दूराद् दृष्टो मयाऽऽगच्छन् जातोऽहं व्याकुलो भिया // 201 // रत्नप्रदेशं विस्मृत्याऽऽदाय पाषाणमञ्जसा / सङ्गोप्य तं कटीपट्या गतोऽहं गहनान्तरे // 202 // सम्प्राप्तो विमलस्तत्र दृष्टोऽहं भयविह्वलः / पृष्टं मित्र ! किमेकाकी भीतोऽसि किमिहाऽऽगतः ? // 203 // मया प्रोक्तं श्रुतः प्रातर्भवानत्र समागतः / तेनाऽऽगतोऽहमप्यत्र त्रस्तश्च त्वददर्शनात् // 20 // 1. रत्नं गुणान् बहून् // 19 //