Vairagyarati

SR No.: 004341
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramnikvijay Gani
Publisher: Yashobharti Jain Prakashan Samiti
Publication Year: 1969
Total Pages: 316
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 8 MB

Page 135

80 महोपाध्यायश्रीयशोविजयगणिविरचिता [चतुर्थः सर्गः विसृष्टाऽथ सभा पित्रा कुमारापाटवच्छलात् / जहसुर्मम पाण्डित्यं मानवा मिलिता बहिः / / 109 // नरकेसरिणा ध्यातं प्रस्थातव्यं मया प्रगे / सुभोज्यमिव शास्त्रार्थो ह्यशेनैव परीक्ष्यते // 110 // तव्यतीतं च कष्टेन दिनं तातस्य चिन्तया / कथञ्चन विना निद्रां गता सुप्तस्य शर्वरी // 111 // इतश्च मे सुहृत् पुण्योदयो हीणो व्यचिन्तयत् / किं तस्य जन्मना ? यस्मिन् सति स्यादाश्रम(य)क्षतिः // 112 // रक्षति स्वाश्रयं यों न स लघुः पवनादपि / पवनोऽपि यतो धत्ते मजन्तं दृतिमम्भसि // 113 // यायात् सुतामदत्त्वैव यद्यसौ नरकेसरी / ततः कुमारसान्निध्यकारिणो मेऽयशो ध्रुवम् // 114 // अयोग्यायापि तेनाऽस्मै दापयामि सुलोचनाम् / इति ध्यात्वा पितुः स्वप्नं निशाशेषे ददावसौ // 115 / / दृष्टस्तत्र वदन् कश्चित् पुरुषः कुन्दसुन्दरः / दापयिष्याम्यहं कन्यां कुमारायेति मा शुचः // 116 // तेन स्वप्नेन मुदितस्तातः प्रातरबूबुधत् / पुण्योदयस्तथा चक्रे नरकेसरिणो धियम् // 117 // नरवाहनराजोऽयं गुणैः ख्यातो जगत्त्रये / ज्ञातं राज्यान्तरेष्वत्र ममाऽऽगमनकारणम् // 118 // ततः कन्यामदत्त्वैव गमनं मे न शोभनम् / यथाकथञ्चिद् देयाऽसौ नो चेत् पक्षद्वयक्षतिः // 119 // तं भावं नरसुन्दर्यै प्रोवाच नरकेसरी / तथेति प्रतिशुश्राव साऽपि पुण्योदयाऽऽज्ञया // 120 // नरकेसरिराजाऽथ तातस्यैवमभाषत / कुमारा,व कन्या मे कृतं बहुविकत्थनैः // 121 // प्रतिशुश्राव तातस्तत् प्रशस्ते वासरे ततः / परिणीता मयाऽतुच्छरुत्सर्वनरसुन्दरी // 122 // नरकेसरिराजोऽथ मुदितः स्वाश्रयं गतः / भोगेन नरसुन्दर्या गतः कालः कियान् मम // 123 // .. आवयोः प्रेमसम्बन्धं दृढं पुण्योदयोऽकरोत् / मिथो वियोगरहितं चन्द्रचन्द्रिकयोरिव / / 124 // तं दृष्ट्वा सुहृदाभासौ परमार्थेन वैरिणौ / शैलराज-मृषावादौ परं क्रोधं गतौ हृदि // 125 // खलः खेदं प्रयात्येव दृष्ट्वा सत्सङ्गमोदयम् / पद्मोल्लासे कृतेऽर्केण किं न खिद्यति कौशिकः ? // 126 // ततस्तौ नौ वियोगाय जातौ द्वौ कृतनिश्चयौ / मया तु तां समासाद्य तृणवद् गणितं जगत् // 12 // तदाऽहं चिन्तयामि स्म स्तब्धचित्तविलिप्सहृत् / मत्तुल्यः कोऽपि नास्तीह यस्य भार्येयमीदृशी // 128 // पुण्योदयस्तु मां दृष्ट्वा तादृशं क्षीयतेऽनिशम् / स्फुरद्वीचिमदोन्मादं समुद्रमिव चन्द्रमाः // 129 // ततो मां तादृशं दृष्ट्वा हसन्ति निखिला जनाः / पश्यताऽहो ! विधेरीढगस्थानविनियोजनम् // 130 // स्त्रीरत्नमीटगेतेन मूर्खेण विनियोजयन् / स्वापवादं स्वयं तेने नूनं वेदजडो विधिः // 131 // पोव कृपणे कल्पलतेवैरण्डपादपे / अस्मिनियोजिता ह्येषाऽपकीर्तिर्विश्वरेतसः // 132 // जाड्यान्धः प्रागभूदेष गर्वेणाऽन्धोऽधुनाऽजनि / कपेस्तदेतत्कापेयं दष्टस्य वृषणेऽलिना // 133 / / जिज्ञासमाना सद्भावमन्यदा नरसुन्दरी / अज्ञानजं मनःक्षोभं जानत्येव जगाद माम् // 134 // . आर्यपुत्र ! सभायां ते कीढगासीदपाटवम् ? / योगशक्त्या तदाविष्टो मृषावादो मदानने // 135 // ततो मयोक्तं हृदये कलाः सर्वाः स्फुरन्ति मे / नाभूदपटुताप्युच्चैः पितृभ्यां त्वाकुलीकृतः // 136 // व्यलीकभावं श्रुत्वैतज्जगाम नरसुन्दरी / दध्यावहो! विलज्जत्वमहो! प्रत्यक्षनिह्नवः // 137 // सा प्रत्युवाच ययेवं ततो मे कौतुकं महत् / अद्यापि श्रोतुमिच्छामि कीर्त्यमानां कलां त्वया // 138 //