________________ 9. 42.9] शल्यपर्व [9. 42. 35 एवमाकुलतां यातः श्रुत्वा पास्यामहे वयम् // 9 / राक्षसान्नमसौ भुङ्क्ते यो भुङ्क्ते ह्यन्नमीदृशम् // 22 ततः सा सर्वमाचष्ट यथावृत्तं प्रवेपती। शोधयित्वा ततस्तीर्थमृषयस्ते तपोधनाः / दुःखितामथ तां दृष्ट्वा त ऊचुवै तपोधनाः // 10 मोक्षार्थं राक्षसानां च नदीं तां प्रत्यचोदयन् // 23 कारणं श्रुतमस्माभिः शापश्चैव श्रुतोऽनघे / महर्षीणां मतं ज्ञात्वा ततः सा सरितां वरा।। करिष्यन्ति तु यत्प्राप्तं सर्व एव तपोधनाः 11 अरुणामानयामास स्वां तनुं पुरुषर्षभ // 24 एवमुक्त्वा सरिच्छेष्ठामूचुस्तेऽथ परस्परम् / / तस्यां ते राक्षसाः स्नात्वा तनूस्त्यक्त्वा दिवं गताः। विमोचयामहे सर्वे शापादेतां सरस्वतीम् // 12 अरुणायां महाराज ब्रह्महत्यापहा हि सा // 25 तेषां तु वचनादेव प्रकृतिस्था सरस्वती। . एतमर्थमभिज्ञाय देवराजः शतक्रतुः / प्रसन्नसलिला जज्ञे यथा पूर्वं तथैव हि / तस्मिंस्तीर्थवरे स्नात्वा विमुक्तः पाप्मना किल // 26 विमुक्ता च सरिच्छ्रेष्ठा विबभौ सा यथा पुरा॥१३ जनमेजय उवाच। दृष्ट्वा तोयं सरस्वत्या मुनिभिस्तैस्तथा कृतम् / कृताञ्जलीस्ततो राजनराक्षसाः क्षुधयार्दिताः / किमर्थं भगवाञ्शको ब्रह्महत्यामवाप्तवान् / कथमस्मिंश्च तीर्थे वै आप्लुत्याकल्मषोऽभवत् // 27 ऊचुस्तान्वै मुनीन्सर्वान्कृपायुक्तान्पुनः पुनः // 14 वयं हि क्षुधिताश्चैव धर्माद्धीनाश्च शाश्वतात् / वैशंपायन उवाच / न च नः कामकारोऽयं यद्वयं पापकारिणः // 15 / शृणुष्वैतदुपाख्यानं यथावृत्तं जनेश्वर / युष्माकं चाप्रसादेन दुष्कृतेन च कर्मणा / यथा बिभेद समयं नमुचेर्वासवः पुरा // 28 पक्षोऽयं वर्धतेऽस्माकं यतः स्म ब्रह्मराक्षसाः // 16 नमुचिर्वासवाद्भीतः सूर्यरश्मि समाविशत् / एवं हि वैश्यशूद्राणां क्षत्रियाणां तथैव च। तेनेन्द्रः सख्यमकरोत्समयं चेदमब्रवीत् // 29 ये ब्राह्मणान्प्रद्विषन्ति ते भवन्तीह राक्षसाः // 17 नाट्टैण त्वा न शुष्केण न रात्रौ नापि वाहनि / आचार्यमृत्विजं चैव गुरुं वृद्धजनं तथा / वधिष्याम्यसुरश्रेष्ठ सखे सत्येन ते शपे // 30 प्राणिनो येऽवमन्यन्ते ते भवन्तीह राक्षसाः / एवं स कृत्वा समयं सृष्ट्वा नीहारमीश्वरः / योषितां चैव पापानां योनिदोषेण वर्धते // 18 चिच्छेदास्य शिरो राजन्नपां फेनेन वासवः // 31 तत्कुरुध्वमिहास्माकं कारुण्यं द्विजसत्तमाः / तच्छिरो नमुचेश्छिन्नं पृष्ठतः शक्रमन्वयात् / शक्ता भवन्तः सर्वेषां लोकानामपि तारणे // 19 हे मित्रहन्पाप इति ब्रुवाणं शक्रमन्तिकात् / / 32 तेषां ते मुनयः श्रुत्वा तुष्टुवुस्तां महानदीम् / एवं स शिरसा तेन चोद्यमानः पुनः पुनः / / मोक्षार्थ रक्षसां तेपामूचुः प्रयतमानसाः // 20 पितामहाय संतप्त एतमर्थं न्यवेदयत् / / 33 . क्षुतकीटावपन्नं च यच्चोच्छिष्टाशितं भवेत् / / तमब्रवील्लोकगुरुररुणायां यथाविधि / केशावपन्नमाधूतमारुग्णमपि यद्भवेत् / इष्ट्वोपस्पृश देवेन्द्र ब्रह्महत्यापहा हि सा // 34 श्वभिः संस्पृष्टमन्नं च भागोऽसौ रक्षसामिह // 21 / इत्युक्तः स सरस्वत्याः कुञ्जे वै जनमेजय / तस्माज्ज्ञात्वा सदा विद्वानेतान्यन्नानि वर्जयेत्। इष्ट्वा यथावदलभिदरुणायामुपास्पृशत् // 35 - 1887 -