________________ 3. 28.8] आरण्यकपर्व [3. 28. 37 दुर्धातुस्तस्य चोग्रस्य तथा दुःशासनस्य च // 8 / योऽर्जुनेनार्जुनस्तुल्यो द्विबाहुबेहुबाहुना। इतरेषां तु सर्वेषां कुरूणां कुरुसत्तम / शरातिसर्गे शीघ्रत्वात्कालान्तकयमोपमः // 23 . दुःखेनाभिपरीतानां नेत्रेभ्यः प्रापतज्जलम् // 9 यस्य शस्त्रप्रतापेन प्रणताः सर्वपार्थिवाः। इदं च शयनं दृष्ट्वा यच्चासीत्ते पुरातनम् / यज्ञे तव महाराज ब्राह्मणानुपतस्थिरे // 24 शोचामि त्वां महाराज दुःखानहँ सुखोचितम् // 10 तमिमं पुरुषव्याघ्र पूजितं देवदानवैः / दान्तं यच्च सभामध्ये आसनं रत्नभूषितम् / ध्यायन्तमर्जुनं दृष्ट्वा कस्मान्मन्युर्न वर्धते // 25 दृष्ट्वा कुशवृसी चेमां शोको मां रुन्धयत्ययम् // 11 दृष्ट्वा वनगतं पार्थमदुःखाहं सुखोचितम् / यद्पश्यं सभायां त्वां राजभिः परिवारितम् / . | न च ते वर्धते मन्युस्तेन मुह्यामि भारत // 26 तञ्च राजन्नपश्यन्याः का शान्तिर्हृदयस्य मे // 12 यो देवांश्च मनुष्यांश्च सांश्चैकरथोऽजयत्। या त्वाहं चन्दनादिग्धमपश्यं सूर्यवर्चसम् / तं ते वनगतं दृष्ट्वा कस्मान्मन्युर्न वर्धते // 27 सा त्वा पङ्कमलादिग्धं दृष्ट्वा मुह्यामि भारत / / 13 | यो यानरद्भुताकारैर्हयै गैश्च संवृतः / या वै त्वा कौशिकैर्वस्त्रैः शुभैर्बहुधनैः पुरा / प्रसह्य वित्तान्यादत्त पार्थिवेभ्यः परंतपः // 28 दृष्टवत्यस्मि राजेन्द्र सा त्वा पश्यामि चीरिणम्॥१४ क्षिपत्येकेन वेगेन पञ्च बाणशतानि यः। यच्च तद्रुक्मपात्रीभिर्ब्राह्मणेभ्यः सहस्रशः। तं ते वनगतं दृष्ट्वा कस्मान्मन्युर्न वर्धते // 29 / ह्रियते ते गृहादन्नं संस्कृतं सार्वकामिकम् // 15 श्यामं बृहन्तं तरुणं चर्मिणामुत्तमं रणे। .. यतीनामगृहाणां ते तथैव गृहमेधिनाम् / नकुलं ते वने दृष्ट्वा कस्मान्मन्युन वर्धते // 30 दीयते भोजनं राजन्नतीव गुणवत्प्रभो / दर्शनीयं च शूरं च माद्रीपुत्रं युधिष्ठिर / तञ्च राजन्नपश्यन्त्याः का शान्तिर्हृदयस्य मे // 16 सहदेवं वने दृष्ट्वा कस्मान्मन्युर्न वर्धते // 31 यांस्ते भ्रातॄन्महाराज युवानो मृष्टकुण्डलाः।। द्रुपदस्य कुले जातां स्नुषां पाण्डोर्महात्मनः / अभोजयन्त मृष्टान्नैः सूदाः परमसंस्कृतैः // 17 सांस्तानद्य पश्यामि वने वन्येन जीवतः / मां ते वनगतां दृष्ट्वा कस्मान्मन्युन वर्धते // 32 अदुःखान्मिनुष्येन्द्र नोपशाम्यति मे मनः // 18 नूनं च तव नैवास्ति मन्युर्भरतसत्तम / भीमसेनमिमं चापि दुःखितं वनवासिनम् / यत्ते भ्रातृ॑श्च मां चैव दृष्ट्वा न व्यथते मनः // 33 ध्यायन्तं किं न मन्युस्ते प्राप्ते काले विवर्धते // 19 न निर्मन्युः क्षत्रियोऽस्ति लोके निर्वचनं स्मृतम् / मीमसेनं हि कर्माणि स्वयं कुर्वाणमच्युत / तदद्य त्वयि पश्यामि क्षत्रिये विपरीतवत् // 34 सुखाई दुःखितं दृष्ट्वा कस्मान्मन्युन वर्धते // 20 यो न दर्शयते तेजः क्षत्रियः काल आगते।। सत्कृतं विविधैर्यानैर्वस्त्रैरुच्चावचैस्तथा। सर्वभूतानि तं पार्थ सदा परिभवन्त्युत // 35 तं ते वनगतं दृष्ट्वा कस्मान्मन्युन वर्धते // 21 तत्त्वया नं क्षमा कार्या शत्रून्प्रति कथंचन / कुरूनपि हि यः सर्वान्हन्तुमुत्सहते प्रभुः / तेजसैव हि ते शक्या निहन्तुं नात्र संशयः // 36 त्वत्प्रसादं प्रतीक्षस्तु सहतेऽयं वृकोदरः / / 22 / तथैव यः क्षमाकाले क्षत्रियो नोपशाम्यति / .. -423 -