________________ 1. 171. 17] आदिपर्व [1. 172. 17 पितर ऊचुः / तेन यज्ञेन शुभ्रेण हूयमानेन युक्तितः / य एष मन्युजस्तेऽग्निर्लोकानादातुमिच्छति / तद्विदीपितमाकाशं सूर्येणेव घनात्यये // 6 अप्सु तं मुश्च भद्रं ते लोका ह्यप्सु प्रतिष्ठिताः॥१७ तं वसिष्ठादयः सर्वे मुनयस्तत्र मेनिरे। आपोमयाः सर्वरसाः सर्वमापोमयं जगत् / / तेजसा दिवि दीप्यन्तं द्वितीयमिव भास्करम् // 7 तस्मादप्सु विमुञ्चमं क्रोधाग्निं द्विजसत्तम / / 18 ततः परमदुष्प्रापमन्यैर्ऋषिरुदारधीः / अयं तिष्ठतु ते विप्र यदीच्छसि महोदधौ / समापिपयिषुः सत्रं तमत्रिः समुपागमत् / / 8 मन्युजोऽग्निर्दहन्नापो लोका ह्यापोमयाः स्मृताः॥१९ तथा पुलस्त्यः पुलहः क्रतुश्चैव महाक्रतुम् / एवं प्रतिज्ञा सत्येयं तवानघ भविष्यति। . उपाजग्मुरमित्रघ्न रक्षसां जीवितेप्सया // 9 न चैव सामरा लोका गमिष्यन्ति पराभवम् // 20 पुलस्त्यस्तु वधात्तेषां रक्षसां भरतर्षभ / वसिष्ठ उवाच। उवाचेदं वचः पार्थ पराशरमरिंदमम् // 10 ततस्तं क्रोधजं तात और्वोऽग्निं वरुणालये / कञ्चित्तातापविघ्नं ते कच्चिन्नन्दसि पुत्रक / उत्ससर्ज स चैवाप उपयुङ्क्ते महोदधौ // 21 अजानतामदोषाणां सर्वेषां रक्षसां वधात् // 11 महद्धयशिरो भूत्वा यत्तद्वेदविदो विदुः / प्रजोच्छेदमिमं मह्यं सर्वं सोमपसत्तम / तमग्निमुद्रिन्वक्त्रात्पिबत्यापो महोदधौ // 22 अधर्मिष्ठं वरिष्ठः सन्कुरुषे त्वं पराशर / तस्मात्त्वमपि भद्रं ते न लोकान्हन्तुमर्हसि / राजा कल्माषपादश्च दिवमारोदुमिच्छति // 12 पराशर परान्धर्माञानज्ञानवतां वर / / 23 ये च शक्त्यवराः पुत्रा वसिष्ठस्य महामुनेः / इति श्रीमहाभारते आदिपर्वणि ते च सर्वे मुदा युक्ता मोदन्ते सहिताः सुरैः / - एकसप्तत्यधिकशततमोऽध्यायः // 171 // 172 सर्वमेतद्वसिष्ठस्य विदितं वै महामुने // 13 गन्धर्व उवाच / रक्षसां च समुच्छेद एष तात तपस्विनाम् / एवमुक्तः स विप्रर्षिर्वसिष्ठेन महात्मना / निमित्तभूतस्त्वं चात्र क्रतौ वासिष्ठनन्दन। न्ययच्छदात्मनः कोपं सर्वलोकपराभवात् // 1 स सत्रं मुञ्च भद्रं ते समाप्तमिदमस्तु ते // 14 ईजे च स महातेजाः सर्ववेदविदां वरः / एवमुक्तः पुलस्त्येन वसिष्ठेन च धीमता। ऋषी राक्षससत्रेण शाक्तयोऽथ पराशरः // 2 तदा समापयामास सत्रं शाक्तिः पराशरः // 15 ततो वृद्धांश्च बालांश्च राक्षसान्स महामुनिः / सर्वराक्षससत्राय संभृतं पावकं मुनिः / उदाह वितते यज्ञे शक्तेर्वधमनुस्मरन् // 3 उत्तरे हिमवत्पार्श्वे उत्ससर्ज महावने // 16 न हि तं वारयामास वसिष्ठो रक्षसां वधात् / स तत्राद्यापि रक्षांसि वृक्षानश्मान एव च। द्वितीयामस्य मा भाकं प्रतिज्ञामिति निश्चयात् / / 4 / भक्षयन्दृश्यते वह्निः सदा पर्वणि पर्वणि // 17 त्रयाणां पावकानां स सत्रे तस्मिन्महामुनिः / इति श्रीमहाभारते आदिपर्वणि आसीत्पुरस्ताद्दीप्तानां चतुर्थ इव पावकः / / 5 द्विसप्तत्यधिकशततमोऽध्यायः॥ 172 // - 229 -