Page Text
________________ सह-शतकाती वस्तुतस्तु पारत्रिकभयदानमभयदानमेवोच्यते, भयमोहनीयबन्धहेतुत्वाभावे सत्यनन्तदुःखानुभवजन्यभयत्याजनपूर्वकानन्तसुखसम्पादकत्वात् / यथा लोकेऽपि सभयनिर्भयमार्गझस्योपदेशेन समयमार्गपरित्यागपूर्वकनिर्भयमार्गेण गच्छन् पथिकः सुखितो जात इति व्यपदेशः सर्वसम्मतः न पुनर्भयवान् कृत इति कोऽपि भणति / अन्यथा सम्यक्त्वादिप्राप्तिनिमित्तमप्युपदेशस्योच्छेदः स्यात् , सम्यक्त्वादीनामपि प्रतिसमयमनवरतं छद्मस्थानां विराधनाभयहेतुत्वात् / तच्च सम्यक्त्वादिषु सत्सु विराधनाभयमसत्सु च नेत्यन्वयव्यतिरेकाभ्यां प्रतीतमेव / यथा सति धने स्तेनादिभ्यो भयं, न पुनरसतीति सर्वलोकप्रतीतमिति / यत्तु त्रिपृष्टवासुदेवविदारितसिंहजीवः श्रीगौतमप्रवाजितोऽपि भगवत्श्रीमहावीरं दृष्ट्वा सञ्जातमारणभयो नंष्ट्वा जगाम, तत्र तस्य भयहेतबो न श्रीमहावीरयोगाः, किन्तु तदीययोगा एव / यथा-अयोगिकेवलिशरीरात् मशकादीनां व्यापत्तौ मशकादीनां योगा एव तत्र कारणम् / तेन केवलिनो गमनागमनादिपरिणतौ पिपीलिकादयः क्षुद्रजन्तवः स्वत एवेतस्ततोऽपसरन्ति अपमृता वा भवन्ति / यथा लवणो जम्बूद्वीपं नोप्लावयति, अहंदादिप्रभावादिति भगवती वृत्तौ / यदि च कदाचिदसातवेदनीयकर्मोदयेन दंशमशकादयो नापसरन्ति, तदा केवली तत्कर्मक्षयनिमित्तं सम्यगधिसहते, केवलिना केवलज्ञानोत्पत्तिसमय एव तेनैव प्रकारेणात्मीयासातवेदनीयकर्मक्षयस्य दृष्टत्वात् / तथा च सिद्धं क्षीणमोहः कस्याऽपि जीवस्य घातको न भवति, भक्षीणमोहस्तु क्षीणमोहस्य घात्योऽपि न भवतीत्येवंरूपेण क्षीणमोहाक्षीणमोहयोरन्योऽन्यं घायघातकभावसम्बन्धो न भवति / अन्यथा 'सरणदयाण 'मित्याद्यागमबाधा स्याद् / इत्यलं प्रसङ्गेनेति गाथार्थः // 50 // अथ सिंहावलोकनन्यायेनाऽऽह અને જે ત્રિપૃષ્ટવાસુદેવે વિદા જે સિંહને જીવ તે શ્રીગૌતમે દીવ્યે પર્ણિ ભગવંત શ્રી મહાવીરને દેખીને થયો છેમારણને ભય જેહને એહવે હું તો નહાસી ગયો, તિહાં તેહને ભયનું હેતું શ્રી મહાવીરના યોગ તેણે જન્ય ક્રિયા તે નહીં. તે સ્યું? તેહના જ યોગ. જિમ અગિકેવલીના શરીરથી મશકાદિકને વધ થાતે મકાદિકના યોગજ તિહાં કારણ. તે વતી કેવલીને ગમનાગમનાદિક પરિણત છતે પિપલીકાદિક્ષદ્રજંતુ તે પોતે જ અહરા પેહરા સરિ અથવા ઓસર્યા જ હઈ. જિમ લવણસમુદ્ર જંબુદ્વિપને ન લેં અહેંદાદિકના પ્રભાવથી. એ જગત્ સ્થિતિ, તિમ પૂર્વોક્ત પર્ણિ સ્થિતિ જાણવી, જઉ કદાચિત અસાતવેદનીયકર્મને ઉદયે દેશમશકાદિક ન સરે, તેઓ કેવલી તે કર્મક્ષયને નિમિત્ત સમ્યમ્ સહે. કેવલજ્ઞાનના ઉત્પત્તિ સમયને વિષે જ તેણુિં જ કારણે પિતાની અસાતવેદનીયકર્મના ક્ષયને દીઠા પણાથી. તે વતી સિદ્ધ થયું. જે ક્ષીણમેહ તે કોઈને હિંસક ન હુઈ, અને ક્ષીણુમેહ નહીં ક્ષીણમોહને હણવા ગ્ય પણિ ન હુઈ, એણે રૂપે ક્ષીણમેહ भने सक्षीभाहन भाडामायि५ माक्समधन, मनही तो 'सरणदयाणं'त्यादि આગમને બાધ હુઈ. એ વતી પૂર્ણ થયું પ્રસંગે. એ ગાથાર્થ. છે 50 હિવે સિંહના અવકને ન્યાયે કહે છે– સાતે લક્ષણ માહિલું એક લક્ષણ છટ્વસ્થ અને કેવલી એ બિહું ને ન હઈ જ તફ નિશ્ચયઈ તીર્થકર ઋષાભાષી અને અજ્ઞાની હુઈ,
| SR No. | 004306 |
| Book Title | Sarvagnashatakam |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Labhsagar |
| Publisher | Aagamoddharak Granthmala |
| Publication Year | 1968 |
| Total Pages | 328 |
| Language | Sanskrit, Hindi |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 9 MB |