________________ चरितम् ] लघुत्रिषष्टिशलाकापुरुषचरितम् [ 171 मिथ्यादृष्टिर्दुष्टविप्रः स्कन्दकेन निराकृतः / युक्त्यागमोक्त्याऽपि सभ्यैः प्राज्ञैः प्रहसितस्ततः // 571 // वैराग्येणान्यदा पञ्चशतराजसुतैर्युतः / स्कन्दको व्रतमादत्त श्रीसुव्रतजिनान्तिके // 572 // स्वामिन् यामि पुरं कुम्भकारपूर्वकटं न वा / इत्थं पृष्टः प्रभुः प्रोचे मरणान्तमुपद्रवम् // 573 // आराधकत्वं भविता न वेति प्रश्नतः प्रभुः / प्राह स्कन्दकमेकं तु विना ह्याराधकाः परे // 574 // मुनिसङ्ख तमायान्तं मत्वा पूर्वपराभवम् / __ पालकस्संस्मरन् भूमौ शस्त्राणि प्राक्षिपद् रहः // 575 // उद्याने स्कन्दकाचार्यस्तत्रैव समवासरत् / पालको दण्डकनृपं प्रोचे शृणु वचो मम // 576 // राज्यलिप्सुरिहाऽऽयातः स्कन्दकः स्कन्दकर्मकृत् / सहस्रयोधिभिः पुंभिर्मुनिवेषधरैः सह // 577 // कः प्रत्ययोऽत्र राज्ञोचे स शस्त्रक्षेपणच्छलम् / दर्शयन् जगृहे भूपादेशं तेषां जिघांसया // 578 // राज्ञादिष्टं दैववशाद् रोचते ते कुरुष्व तत् / यन्त्रान्तः साधुमेकैकं क्षेपं क्षेपं न्यपीडयत् // 579 // स्कन्दको देशनां कुर्वन् तेषामाराधनां व्यधात् / एकः शिशुव॑ते नव्यः नीतो यन्त्रसन्निधौ // 580 // पालकं स्कन्दकोऽवादीत पूर्व मां पीडयाऽन्वमुम् ! तदृष्टौ दुःखदानायाऽपीडयत्तं शिशुं पुरा // 581 // सर्वेऽपि मुनयः सिद्धिं जग्मुराराधनाबलात् / / स्कन्दकः क्रोधसम्भूत्या निदानमकरोदिति // 582 // दण्डकस्य पालकस्य तथा तत्कुलराष्ट्रयोः / संहारकारी भूयासमायासस्तपसोऽस्तु मे // 583 // कृते निदानेऽस्य क्षेपात् सुरो वह्निकुमारकः / मृत्वाऽभूत् स्कन्दकः सर्व देशमज्वालयत्तराम् // 584 // ना व्यधात् /
