________________ 22 पाइअविनाणकहा-२ सव्वं तं सहंतो अज्झप्पविसोहीए ओहिनाणं संपत्तो / तइया उज्जाणवासिणी काई देवी तग्गुणरंजिआ सव्वे सुहडे थंभित्था / एयं समायारं जाणिऊण नरिंदो सिग्धं तत्थ उज्जाणे समागओ, अस्स महप्पणो एसो पहावो त्ति णञ्चा मुणिवरपायंबुयाइं पणमित्ता नियावराहे खमावेइ / तइया सो मुणिंदो आह-तुम्हाणं एसो न दोसो, किंतु मम पुव्वबद्धकम्मस्स एयं फलं / एवं सोञ्चा नरिंदो पुच्छेइ-हे मुणिंद ! तुम्हाणं कंठम्मि एसो हारो कहं समागओ ?, तया सो मुणी तरुवरसाहासंठिअं तं सवलियं दंसिऊण सव्वं वुत्तंतं कहेइ-एसा सवलिगा पुव्वचउत्थभवम्मि मज्झ पिआ होत्था, धणविमूढेण मए हओ पिआ भुजंगमो जाओ, सो वि दव्वमूढो निहिट्ठाणट्ठिओ एगया निहिदंसणटुं तत्थ गएण मए हणिओ, सोय तत्थञ्चिय पएसम्मि नउलत्तणेण समुप्पण्णो, तत्थ वि पुणो मए हओ, एसो नउलो मरिऊण एत्थ सवलिगा संजाया / / . एगया एसा भममाणी पडिमासंठिअं इह मं पासिऊण जायतिव्वरोसा हंतुं वियारंती तव महिसीए हारं घेत्तूणं मज्झ कंठम्मि मुइत्था, हारं गवेसमाणेहिं तुम्ह सुहडेहिं मम कंठम्मि तं दठूणं उवसग्गिओ हं समभावेणं सव्वं सहंतो ओहिनाणं संपत्तो / तओ तुम्ह उज्जाणवासिणी मम गुणाणुरागिणी देवी एए सुहडे थंभित्था / एवं वुत्तंतं सोच्चा कणयचंदनरिंदो तं मुणिवरं पुणो पुणो खमावेइ / उज्जाणदेवीए ते सुहडा विमुक्का समाणा मुणिपाए पणमेइरे / सा सवलिगा मुणिंदमुहाओ निअं वुत्तंतं सोच्चा जाईसरणेण य पुव्वभवं नच्चा जायपच्छायावा नियावराहखमावणटुं मुणिणो समीवम्मि समागंतूण नयणगलियंसू तं मुणिं पणमिअ नियावराह खमावेइ / सो धणदेवो मुणी धम्मुवएसदाणेण तं पडिबोहेइ / पडिबुद्धा सा नियदुक्कडं गरिहंती चत्तभत्तपाणा य अणसणेण कालधम्मं पाविऊण देवलोगं उवगया / उज्जाणवासिणी देवी वि सम्मइंसणं संपत्ता / कणयचंदराया वि ससम्मत्तं देसविरइव्वयं अंगीकुणेइ / ते सुहडा वि पडिबुद्धा / तओ सो धणदेवो मुणी तत्तो विहरिऊण अणेगभव्वजीवे पडिबोहेऊण नियाउपजते अणसणेण देहं चईत्ता सग्गं गओ कमेण सिद्धिसुहं पाविहिइ / उवएसो अत्थं अणेगदुक्खोह-हेउं नया धरिजहि / सया 'सव्वहिं संतोसं, भवसायरतारणं / / 3 / / 'अत्थो अणत्थकारगो' इह धणदत्तस्स एगसटिइमी कहा समत्ता / / 61 / / -गुज्जरभासाकहाए