________________ 12 पाइअवित्राणकहा-२ जाणिऊण चिंतिहिइ ‘अहो धिरत्थु संसारवासस्स, निंदणिज्जो एस जीवो, जं महादुक्खपरंपरेण कह कह वि दुल्लहं जिणधम्मं पाविऊण पमाओ कीरइ, ता सव्वहा संपयं तहा करेमि जहा ण एरिसाइं दुहाई पावेमि, इमस्स मुणिणो सगासे पव्वइउं इमाइं तवोविहाणाई, इमाई अभिग्गहविसेसाई, इमा चरिया करेमि त्ति चिंतयंतस्स अपुव्वकरणं खवगसेढी अणंतकेवलवरणाणदंसणं समुप्पज्जिहिइ / एत्थंतरम्मि तस्स आउयकम्मं पि खीणं / एवं च तक्खणं च तत्तियमेत्तकालओ अंतगडकेवली होहिइ त्ति / तेण भणिमो जहा एस अम्हाण सव्वाण वि पढमं सिद्धिं पाविहिइ। अम्हाणं पुण दसवासलक्खाउयाणं को वञ्चइ त्ति / इमं रण्णुंदुरक्खाणयं णिसामिऊण सव्वेसिं इंदाईणं मणुयाणं च महंतं कोउयं समुप्पण्णं / भत्तिबहुमाणपुव्वयं सुरिंदेण सो रण्णुदुरो णियकरयले आरोविओ, भणियं च वासवेण / तं चिय जए कयत्थो, देवाण वि तं सि वंदणिज्जो सि / अम्हाण पढमसिद्धो, जिणेण जो तं समाइट्ठो / 8 / / भो भो पेच्छह देवा, एस पहावो जिणिंदमग्गस्स / तिरिया वि जं सउण्णा', सिझंति अणंतरभवेण / / 9 / / एवं वासवेण सव्वसुरिंदेहिं नरवइसएहिं हत्थाहत्थिं घेप्पमाणो रायकुमारो विव पसंसिज्जमाणो उववूहिज्जंतो वण्णिज्जतो परिवंदिओ पूइऊण पसंसिओ-अहो ! धण्णो, अहो ! पुण्णवंतो, अहो ! कयत्थो, अहो ! सलक्खणो, अहो ! अम्हाण वि एस संपुण्णमणोरहो त्ति जो अणंतरभवे सिद्धिं पाविहिइ, ण अण्णहा जिणवरवयणं ति / उवएसो रण्णुंदुरस्स दिद्रुतं, नया इंदपसंसियं / सिग्धं हि भवनित्थारो, होज जत्तं तहा कुण / / 10 / / महापुरिसदसणपहावम्मि रण्णुंदुरस्स अट्ठावण्णइमी कहा समत्ता / / 58 / / -कुवलयमालाओ 1. सपुण्या / /