________________ लच्छी-सरस्सईदेवीणं संवायंमि कहा-१०८ 159 सिट्ठायारं किच्चा तं पसण्णचित्तं विहेह / तओ वहूसहिया सासू तहिं गच्चा सविणयं आलविऊणं विण्णत्तिं कुणेइ-हे मायरे ! साणंदं ससुहं सगेहव्व अम्हेच्चयगेहमि ठायव्वं / का वि संका न कायव्वा / एरिसं मम पुण्णं कत्तो ? जं भवारिसाए वुड्ढाए सेवं कुणेमि ? तुं तु मम माउसरिसा, अहं तु तुमए पुत्तित्तणेण गणियव्वा / अम्हाणं पबलपुण्णुदएण तित्थरूवा तुं अम्हाणं गेहं उवागया / एयाओ चउरो वहूओ तुम्ह दासीसरिसीओ तुव आएसविहाणपराओ वियाणियव्वा / असण-पाण-सिणाण सयण-उत्थाणाइयं जं कज्जं होज्जा तं निस्संकं वोत्तव्यं / एवं सोच्चा वुड्ढा वयासी-भद्दे ! तुमए सुठु वुत्तं, परं तुव भत्ता चिय इहं आगच्च सबहुमाणं अच्चादरेण निमंतेज्जा तइया उ अहं निवसामि, पसन्नचित्तं विणा कासवि गेहवसणं न जुत्तं / एवं सोच्चा सेट्ठिणीए साहियं-'एएण च्चिय जइ तव चित्तं पसन्नं होज्जा, तं तु मम सुकरं चिय / मम पिओ उ एरिसे कज्जे परमहरिसवंतो ऊसाहवंतो चिय पसन्नो होऊणं निव्वहेइ' / तइया वुड्ढाए वुत्तं-'जइ वि एवं तहवि तस्स अणुण्णं विणा मम एत्थ वसणं न होज्जा' / सेट्ठिणीए वुत्तं-तं आहविऊणं अणुण्णं दावेमि / वुड्ढाए उत्तं-'सो कहिं गओ' ? सेट्ठिणीए साहियं-कोवि देसंतराओ विउसो माहणवरो समागओ, तस्स समीवंमि धम्मसवणं कुणेइ तं आहवेमि' / वुड्ढाए साहियं-'जइ एवं, तया धम्मं सुणंतस्स तस्स अंतरायं मा कुणसु' / सेट्ठिणीए वुत्तं-'एरिसा उ नियउयरभरणत्थं बहुयरा समागच्छंति, अओ किं गेहकज्जं विणासिज्जइ ?' त्ति वोत्तूणं सा धाविंती जत्थ गिहब्भंतरंमि ठियाओ वहूओ सुणेइरे, तहिं गंतूणं गिहदुवारते ठाइऊणं एगो स-सेवग्गो दु-त्ति-सद्दकरणेण आहविओ, सो वि सवणासत्तो चित्ते दुहिज्जमाणो आगओ / तीए कहियं-तुं सेट्ठिणो उवकण्णीहोऊणं कहेसु-'गिहतरे सेट्ठिणी आहवेइ' / तेणावि तह कए सेट्ठिणा सरोसं एवं वुत्तं-एरिसं किं महाकजं आवडियं, जेण एरिसे समए आहवेइ ? अओ जाहि जाहि, तं पइ वयसु, ‘जं कजं होज्जा तं अहुणा पिहेऊणं धरियव्वं' चउघडिगाए गयाए समागच्छिस्सं / एण्हिं तु मउणं धरियव्वं सुहासरिसिं देसणं सुणिज्जसु / एयं सोच्चा सेवगेण सेट्ठिणीए निवेइअं / पुणो सेट्ठिणीए वुत्तं-पुणो कहसु सेटुिं 'किं पि महंतं कजं वट्टेइ, तेण गिहमज्झे सिग्धं समागंतव्वं' / तेण सेवगेणं वुत्तं-'अहं तु न गच्छामि, सेट्ठी मज्झोवरिं कुप्पइ, अन्नं आणवेउ' / तइया सेट्ठिणीए अन्नो सेवगो पेसिओ / पुणो पुणो तं चिय उत्तरं दिण्णं / तइया सेट्ठिणीए दुवारकवाडं उग्घाडित्ता जणलज्जं चइऊणं मुहावरणं दूरीकाउणं सेटिं पइ वुत्तं-'सामि ! सिग्धं सिग्धं गिहमज्झे समागंतव्वं, किंपि महत्तरं कजं समागयं अत्थि' / तया सेट्ठिणा चिंतियं-'नूणं किंपि रायकजं आवडियं दीसइ, अण्णह एसा लज्जं चइत्ता जणबुंदे संठिए कहं अणावरियमुहा वएज्ज त्ति / अओ अवस्सं मए गंतव्वं' एवं संपहारित्ता महाकटेणं उट्ठाय गिहतरंमि आगच्च वुत्तं अरे ! वयसु वयसु किमटुं धम्मसवणंतरायं काऊणं आहविओ ? सेट्ठिणीए वुत्तं किं वाउलो होसि ? तुम्हाणं भग्गं उग्घडियं, जं वुड्ढा माया समागया अस्थि / सेट्ठिणा वुत्तं-'का तव वुड्ढा माया आगया अस्थि ? एवं वयंतं तं गेहमज्झे नेऊणं सेट्ठिणीए तं रयणपत्तं दंसियं / तदंसणमेत्तेणं पासाणमणिमि लोहं पिव पुव्वज्झवसियं सव्वं तं विसरिऊणं वएइ-'कत्तो इमं अदिट्ठपुव्वं रयणपत्तं ?' . तया तीए वुत्तं-सामि ! अज्ज वक्खाणं सुणमाणेसुं एगा वइदेसिया कावि वुड्ढा तुम्ह गेहंगणंमि समागंतूणं पाणीयं मग्गियं, तया मए जिट्ठवहुं पइ आइ8-पास पास को विरससदं कुणंती धम्मसवणे अंतरायं