________________ लच्छी-सरस्सईदेवीणं संवायंमि कहा-१०८ 155 अह लच्छीए वुत्तं-तुमं एवं वएसि,-'अहं चिय जगंमि महल्लिया' तम्हा तुमं चेव अग्गओ नयरमझमि गच्छसु, गंतूणं ससत्तीए लोए आवज्जित्ता नियाहीणे कुणेहि, पच्छा अहं आगच्छिस्सं, दीसिहिइ य तुमए आवज्जिया जणा मं सेवंते न वा / तहिं उहण्हं एगाए महत्तणं जाणिहिइ' / तओ सरस्सई भव्वं अच्चब्भुयागारवत्थालंकाराइविभूसियं माहणरूवं काऊणं नयरं पविट्ठा / चउप्पहंमि गच्छंतेण तेण माहणरूवेणं एगो महंतो पासाओ दिट्ठो / तत्थ कोडीसरो सेट्ठी परिवसइ, दुवाराऽऽसन्न-पएसंमि तस्स धणिअस्स आसणं अस्थि / महाभरणभूसियं अणेगसेवगर्बुदपरिवरियं भद्दासणे संठियं सेटिं दह्णं तेण मायाविमाहणेण आसीवाओ दिण्णो / सो वि अञ्चब्भुयसुवेस-सोम्माइ-गुणगणालंकिअपवित्तमाहणवुत्तं आसीसावयणं सोच्चा आसणाओ उट्ठाय सत्तटुपयाई संमुहं गंतूणं अटुंगपणामं काऊणं तं बिइअभद्दासणंमि निवेसिऊणं सयं पि य नियासणे ठाइऊणं तग्गुणरंजियहिययो माहणं वयासी-भवंतो कत्तो समागया ? कहिं देसंमि निवासिणो भवंता ?, किं एत्थ आगमणपयोयणं ? कस्स पुण्णसालिणो गेहंमि भवओ उत्तारगो ?, भवओ किं नाम ? इच्चाई धणियस्स वुत्तं सोच्चा माहणो वयासी-“भो ! गो-माहण-पडिवालग ! सेट्ठि ! अहं कासीदेसंमि वाणारसीए नयरीए छक्कम्मनिरओ वसामि / अब्भसियसयलसत्थस्स मम धम्मसद्धालूणं पुराणाइसावणेण कालो गच्छइ, अन्नं च अणेगमाहाणाईणं वेयाइसत्थज्झयणदाणं विहेमि / तन्नरवई वि मम भत्तिपुव्वं सेवं कुणेइ / गिहिधम्मनिव्वहणटुं च अणेगगामसयाई दिण्णाई / तहिं सुहेणं परिवसंतस्स मम एगया सत्थं वायमाणस्स तित्थाहिगारो आगओ-जेण मणुअत्तणं लभ्रूणं तित्यजत्ता न कया, तस्स जम्मणं निफ्फलं वियाणियव्वं / तित्थजत्ताए महाफलं वियाणित्ता मम तित्थजत्ताविहाणमणोरहो संजाओ। तओ अहं गिहसुहाइं चइत्ता ‘पायविहारेण तित्थजत्ताए महाफलं नच्चा' एगागी चेव तित्थजत्तं कुणंतो कलंमि इहं. समागओ / एगंमि सत्थब्भासगमदमि मम उत्तारगो अत्थि / तहिं राई अइवाहित्ता पहायंमि सिणाणाइपुव्वयं छक्कम्मं किच्चा नयरचरियाए निग्गओ / तओ चउप्पहमि परिभममाणस्स पुण्णवंताणं सिरिमंताणं दसणं जायं / 'समुइओ एसो' त्ति नञ्चा आसिव्वाओ दिण्णो" इअ वोत्तूणं विरए माहणे सेट्ठी करंजलिं काऊणं साहेइ–'अज्ज अम्हाणं महंतो पुण्णोदओ, जं सयलगुणगणालंकियस्स तित्थजत्ताए निग्गयस्स भवओ दंसणेणं मम मणुअत्तणं सहलं संजायं / पञ्चक्खं ईसरदंसणं व भवओ दंसणं मण्णेमि / अज्ज मम दीणस्सोवरिं महई किवा भवया विहिया / अज्ज सुरसरिया नियगिहंगणंमि समागया इअ जाणेमि / अओ किवं काऊणं सुहासाविणीए नियवायाए भयवं ! अणुग्गहं कुणेउ' त्ति / तओ तेण बंभणेण महुराए गिराए चित्ताणंदकारगं सोहणसिलोगाइयं पढिउं पारद्धं / अह सयलगुणगुणालंकियहियओ विम्हरियसव्वगेहकज्जो वियसियनेत्तवयणो सेट्ठी पुणो पुणो पसंसंतो मत्थयं धुणंतो थिरचित्तो सुणेइ / तंमि समए जे चउप्पहंमि गमणागमणाई कुणंता लोगा, ते वि तं वाणिं सोच्चा रागेण आयड्ढियहियया थिरमणा सुणमाणा चितुइरे / जे वि सत्थविसारया पंडिआ कंठीकयसत्थपरमट्ठा ते वि तहिं आगच्च तं वाणिं सुणिउं लग्गा /