________________ 130 पाइअविनाणकहा-२ त्ति / तओ सो मुणी बहूहिं मासखवणतवकम्मेहिं सरीरं सोसित्ता नाडि-अस्थिमेत्तावसेसो संजाओ / तंमि समए भयवं वड्ढमाणसामी चंपाए नयरीए समवसरिओ / दमसारो वि तत्थ आगओ / अन्नया मासखवणपारणादिणमि पढमपोरिसीए सज्झायं विहेऊणं बीयाए पोरिसीए झाणं झायमाणस्स तस्स मणंसि एयारिसो वियारो समुप्पन्नो-अज्जाहं सामिं पुच्छामि ‘किं अहं भव्वो अभव्वो वा ?, चरमो अचरमो वा ?, मम केवलनाणं होहिइ न व' त्ति वियारित्ता सो मुणी जत्थ सिरिवीरसामी आसी, तत्थ आगंतूणं भगवंतं तिपयाहिणं काऊणं वंदित्ता पज्जुवासित्था / तइया समणे भयवं महावीरो दमसारं एवं वयासी-'भो दमसार ! अज्ज झायंतस्स तुह हिययकमले एसो अज्झवसाओ समुप्पन्नो ?-अहं सामिं पुच्छामि, किं अहं भव्वो अभव्वो वा ? इच्चाइ, सच्चो एसो अत्थो ?' मुणी आह-एवमेव' त्ति / तओ सामी आह-भो दमसार ! तुं भव्वो सि, न अभव्वो, पुणो तुं चरमसरीरो सि, तुव केवलनाणं तु पहरमज्झमि समागयं अस्थि, परं कसायोदएणं तस्स विलंबो भविस्सइ' / दमसारो वयासी-'सामि ! कसायं परिहरिस्सं' / __ तओ तइयपोरिसीए स मुणी भगवओ आणं घेत्तूणं मासखवणपारणगे भिक्खत्थं जुगमेत्ताए दिट्ठीए ईरियावहियं विलोयंतो जत्थ चंपानयरी तत्थ संपत्तो / तयाणिं सीसंमि आइञ्चो उग्गो तवइ, पायाणं हिटुंमि गिम्हतावेण तविया वालुगा अग्गिव्व पज्जलेइ, तप्पीलाए वाउलीभूओ मुणी नयरदुवारंमि ठाऊणं चिंतित्था-'संपयं धम्मायवो दूसहो, जइ को वि एत्थ नयरीवासी जणो मिलइ तया तं पइ नियडमग्गं पुच्छामि' / तंमि समए को वि मिच्छदिट्ठी किं पि कजं विहेउं गच्छंतो तहिं आगओ / सो वि संमुहमिलियं तं माहुं मंगलभूयं पि विलोइऊणं "मम अवसुअणं जायं" ति चिंतमाणो पुरदारंमि ठिओ / __तइया मिच्छादिठिं पइ साहूणा पुच्छियं-'भो भद्द ! एयंमि नयरम्मि केण मग्गेण आसन्नघराइं पाविज्जंति ? तेण चिंतियं –'एसो नयरसरूवं न वियाणेइ, तओ हं एणं महादुक्खे पाडेमि, जेण मज्झ एयस्स दूसउणस्स फलं न होज्ज' त्ति, एयं चिंतिऊणं सो भणित्था-भो साहु ! अमुणा मग्गेण वञ्चसु, जेण गिहत्थाणं गेहाइं सज्जो पाविज्जिसु' त्ति तओ सरलसहावो सो साहू तेण दंसिए च्चिय मग्गे चलिओ, परं सो मग्गो अईव विसमो अपहसरिसो, जहिं पयमेत्तंपि चलिउं न सक्कइ / सव्वगिहाणं पच्छाभागा एव दिट्ठिपहमि आगच्छिरे / को वि जणो संमुहो न मिलेइ / तइया एयं मग्गसरूवं दट्टणं कोवानलेण पज्जलिओ सो साहू चिंतित्था-'अहो एयनयरलोगा दुट्ठा, जओ अमुणा पावितुणं पयोयणं विणा एव अहं एयारिसे दुक्खे पाडिओ, एयारिसा हि दुट्ठा पाणिणो सिक्खारिहा / वुत्तं च मउत्तं मउए भव्वं, कक्कस्सं कक्कसेसु य / भिंगों खणेइ कट्ठाई, कुसुमाइं दुणेइ न / / 3 / / तओ अहं पि एए दुट्ठलोगे कटुंमि पाडिस्सामि' एयं वियारित्ता कोवाउलो सो साहू कत्थ वि छाइल्ले पएसे चिट्ठिऊणं उट्ठाणसुयं गुणिउं पारंभित्था / तस्स सुयस्स मज्झंमि उव्वेगजणगाई सुत्ताइं संति, जाणं पहावाओ गाम वा नयरं वा जणवयं वा सुवसियं पि उव्वसियं होज्जा / 1. भ्रमरः / / 2. छायावति / /