________________ सीलपालणंमि सच्चवईए कहा-४६ 123 तया नंईए तडंमि के वि आहीरा नियनियपसुगणं चराविंता जलपूरस्स दंसणत्थं, तत्थ समागया / तेहिं कटुं विलग्गिअ तरन्ती सञ्चवई दिट्ठा / संजायकरुणेहिं तेहिं बाहिरं सा निक्कासिआ, तं मुच्छियं सप्पाणं दट्टण विविहपओगाओ पीयजलनिक्कासणेण अग्गितावणेण य सा सुद्धिं पाविआ / पत्तचेयणा सा नियपरिओ अणेगविहुवयारकरणपरे चत्तारि पुरिसे पासित्ता सहसा उट्ठिआ सई वोत्तुं असत्ता हिययंमि चिंतेइ-'हे दइव्व ! ममुवरिं अच्चंतं निट्ठरो किं संजाओ?, जओ हं पुत्तचियाए पडिआ वि मंदभग्गा अग्गिणा वि न दद्धा, जलपूरेणावि न संगहीआ, कहं अणाहा निराहारा असरणा अहं जीविस्सं ति, मम भत्ता वि मओ, पुत्तो वि मरणं पत्तो, अहुणा कं सरणं उवलंभेमि' / तओ किंचि लद्धसामत्था सा सञ्चवई ते आहीरलोगे एवं वएइ-हे पुरिससिट्ठा ! के तुम्हे, किं जलाओ निक्कासिआ ?, पियपुत्तमरणदुहसंतवियाए मम जीविएणं अलं, दुहसागरे पडिआ जीविउं न इच्छामि त्ति कहित्ता रोविउं लग्गा / ताणं एगो वुड्डो आहीरो तं कहेइ-हे पुत्ति ! इओ कोसंतरेण रयणसंचया नयरी अस्थि, तत्थ जहत्थनामो पयावालो नाम नरिंदो रज्जं कुणेइ / तीए संनिहिम्मि सारंगगामे निवासिणो जाईए आहीरा अम्हे, पसुगणचारणत्थं एत्थ नईतडे समागएहिं अम्हेहिं जलपूरे कट्ठविलग्गा तरन्ती तुमं दिट्ठा, बाहिरं च निक्कासिआ / हे पुत्ति ! कहं तुं नईए पडिआ, का तुमं, किं नाम इच्चाई, विणा संकोएण नियवुत्तंतं कहेहि / तओ सा बोल्लेइ हे बंधवो ! दुहभरभरियाए अणाहाए अबलाए मम चरित्तं सुणावित्ता तुम्हाणं दुक्खदाणेण अलं, 'तह वि मम पाणदाणेण तुम्हे उवगारिणु' त्ति कहित्ता सा संखेवेण नियकरुणकहं अकहिंसु / तं सुणित्ता ताण वुड्डो आहीरो उप्पण्णकरुणो साहेइ-अहं तुमं धम्मपुत्तिमिव पालिस्सं, तुमए चिंता न कायव्वा, मम पुत्तीहिं सह सुहेण वसियव्वं / धण्णा तुमं, जओ दुहपरंपरासहणेण तए निम्मलं सीलं पालिअं, अहं पि अप्पाणं धन्नं जाणामि, जेण मए पुत्तीरूवा तुमं पत्ता / सा सच्चवई उवयारिवुड्डवयणं सोच्चा ‘इमेण पिउतुल्लेण वुड्डेण सह गच्छंतीए मे न भयं किंचि वि होज्जा' इइ वियारित्ता तेण सह तस्स घरंमि गया / सो वुड्डो आहीरो नियभज्जाए पुत्तीणं च तीए सरूवं कहित्ता निवेएइ ‘एसा सञ्चवई पुत्तिव्व विलोगणीआ' / सा वि तं वुड्ढे आहीरं तस्स य भज्जं पिअरमायररूवेण मण्णमारणा सुहेण चिट्ठइ / पियमहुरालावेण सव्वेसिं चित्ताई रंजंती, गिहकम्माइं कुणंती सुहेण दिणाई अइक्कमेइ। सुंदरसाउभोयणेण पुव्वमिव सुजायसुंदरंगुवंगा निञ्चिता ससत्तसरीरा सयलाणं आहीरजणाणं सिणेहारिहा संजाया। आहीरगेहमि ठिया सा सया पञ्चूसकालंमि अन्नाहीरमहिलाहिं सह दहि-दुद्ध-मक्खणविक्कयणत्थं रयणसंचयानयरीए गच्चा दहि-दुद्धाई विक्किणित्ता मज्झण्हकाले गेहं समागच्छित्ता भुंजइ, रत्तीए आहीरजुवईहिं सह धम्मियवत्तालावं कुणित्ता, पच्छा पंचनमुक्कार-महामंतं झाइत्ता उंघइ, एयं तीए निच्चकम्मं / एवं पइदिणं जंतमिव कजं करन्ती सा सञ्चवई एगया पभाए दहिधडं मत्थए ठविअ सरिसवयाहिं आहीरजुवईहिं सह दहि-दुद्ध-मक्खणविक्कयत्थं नयरिं पई निग्गया / जया गाम-नयरीणं मज्झपहंमि सव्वा आगया तया नयरीओ आस वाहणिगाए आसरयणमारूढं धावणवग्गण-कुद्दण-उप्पडण-पडणाइकियासुं आसं विणोयंतं पयावालनरिंदं सम्मुहं आवडतं ताओ आहीरित्थीओ पासंति / तं पासित्ता सा सञ्चवई एगं पासत्थं आहीरिं पुच्छइ-'हे सहि ! अयं अहिमुहं आगच्छमाणो दिव्वसरीरो