________________
श्रीतिलकाचार्यविरचितटीकायुतम्
गोचरप्रविष्टस्य चहुज कटुं सिलं वा वि, इट्टालं वा वि एगया । ठवियं संकमट्ठाए, तं च हुज चलाचलं ।।६५।। न तेण भिक्खू गच्छिज्जा, दिट्ठो तत्थ असंजमो । गंभीरं झुसिरं चेव, सब्बिंदियसमाहिए ।।६६।। युग्मम्
आद्यः स्पष्टः । द्वितीयस्यायमर्थः । गम्भीरम्-अप्रकाशम् । शुषिरं प्रतीतम् । तत्र चलने जीवोपमर्दनरूपोऽसंयमो दृष्टस्ततः सर्वेन्द्रियसमाहितो भिक्षुस्तस्मिन्न गच्छेत्।।
तथा
निस्सेणिं फलगं पीठं, ऊसवित्ताणमारुहे । मंचं कीलं च पासायं, समणट्ठा एव दावए ।।६७॥ दुरूहमाणी पवडिजा, हत्थं पायं च लूसए । पुढविजीवे विहिंसिज्जा, जेय तनिस्सिया जगा ।।६८।। एयारिसे महादोसे, जाणिऊण महेसिणो ।। तम्हा मालोहडं भिक्खं, न पडिगाहंति संजया ॥६९।।
. त्रिभिर्विशेषकम् निश्रेणी फलकं पीठं मशं कीलं च उच्छ्रित्य-ऊर्वीकृत्य । आरोहेत् प्रासादं श्रमणार्थमेव दायकः । मालादानीय श्रमणानां भिक्षां दातुम् । अत्र दोषमाह-दुरुहमाणी-आरोहन्ती प्रपतेत् । प्रपतन्ती च हस्तं पादं वा लूषयेत् । तथा पृथ्वीकायान् विहिंस्यात्। कथंचित् तत्रस्थान् ये च तत्रिःश्रिताः-तदाश्रिताः । जगत्ति-गमधातुः, गच्छन्तीत्येवं शीलाः, द्युतिगमोझै च क्विपि जगच्छन्दनिष्यत्तिः । ततो जगच्छब्देन गमनशीलास्त्रसाः प्राणिनः उच्यन्ते । तांश्च हिंस्यात् । तृतीया गाथा स्पष्टा ।।
अन्यदपि प्रतिषेध्यमाहकंदं मूलं पलंबं वा, आमं छिन्नं व सनिरं ।
तुंबागं सिंगबेरं च, आमगं परिवजये ।।७०॥ * जा० १० ।।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
