________________
अक्कोसिज्ज परो भिक्खूं, न तेसिं पडिसंजले । सरिसो होइ बालाणं, तम्हा भिक्खू न संजले ।। २४ ।।
आक्रोशेत् परो भिक्षु, न तस्मै प्रतिसंज्वलेत् ।
सदृशो भवति बालानां तस्माद् भिक्षुर्न संज्वलेत् ||२४||
,
सोच्चा णं फरुसा भासा, दारुणा गामकंटया | तुसिणीओ उवेहेज्जा, न ताओ मणसी करे ।।२५।।
श्रुत्वा खलु परुषा भाषाः, दारुणा ग्रामकण्टकाः । तूष्णीकः उपेक्षेत, न ता मनसि कुर्यात् ||२५||
हओ न संजले भिक्खु, मणंपि न पओसए । तितिक्खं परमं नच्चा, भिक्खूधम्मं विचिंतए ||२६||
हतो न संज्वलेद् भिक्षुः, मनोऽपि न प्रदूषयेत् । तितिक्षां परमां ज्ञात्वा, भिक्षुधर्म विचिन्तयेत् ||२६||
समणं संजयं दंतं, हणेज्जा कोवि कत्थई । नत्थि जीवस्स नासेत्ति, एवं पेहेज्ज संजए ||२७||
श्रमणं संयतं दान्तं हन्यात् कोऽपि कुत्रचित् । नास्ति जीवस्य नाश इति एवं प्रेक्षेत संयतः ।। २७ ।।
२२
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
