________________
आगम
(४५)
“अनुयोगद्वार”- चूलिकासूत्र-२ (मूलं+वृत्ति:) .................................... मूलं [१६] / गाथा ||१...|| ................... मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित.........आगमसूत्र - [४५], चूलिकासूत्र - [२] "अनुयोगद्वार" मूलं एवं हेमचन्द्रसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत
वृत्तिः अनुयो. अधि०
रीया
सूत्रांक
[१६]
दीप अनुक्रम [१७]
अनुयो यदि जीवविप्रमुक्तमिदं, कथं तहस्य द्रव्यावश्यकत्वं ?, लेष्ट्रवादीनामपि तत्प्रसङ्गात् , तत्पुद्गलानामपि कदामलधा-18चिदावश्यकवेत्तृभिर्गृहीत्वामुक्तत्वसम्भवादित्याशङ्कयाह-सेनागत'मित्यादि, यस्मादिदं शय्यागतं वा संस्ता- लि रगतं वा नैषेधिकीगतं वा सिद्धशिलातलगतं वा दृष्ट्वा कोऽपि ब्रूयाद्-अहो! अनेन शरीरसमुच्छ्रयेण जिन-IA
दृष्टेन भावेन आवश्यकमित्येतत् पदं गृहीतमित्यादि यावदुपदर्शितमिति, तस्मादतीतवर्तमानकालभावि॥२०॥
वस्त्वेकत्वग्राहिनयानुसारिणामेवंवादिना सम्भवाद् यथोक्तशरीरस्य द्रव्यावश्यकत्वं न विरुध्यते, लेष्ट्वादिKHदर्शने पुनस्थम्भूतः प्रत्ययः कस्यापि समुत्पद्यत इति न तेषां तत्पसङ्गः, तेनैव करचरणोरुग्रीवादिपरिणाम
नानन्तरमेवाऽऽवश्यककारणत्वेन व्याप्तत्वात्, तदेव तथाविधप्रत्ययजनक द्रव्यावश्यकं, न लेष्ट्वादय इति भाव इति समुदायार्थः । इदानीमवयवार्थ उच्यते-तत्र शय्या-महती सर्वाङ्गप्रमाणा तां गतं शय्यागतं शय्यास्थितमित्यर्थः, संस्तारो-लघुकोऽधतृतीयहस्तमानस्तं गतं तत्रस्थमित्यर्थः, यत्र साधवस्तपःपरिकर्मितशरीराः खयमेव गत्वा भक्तपरिज्ञाद्यनशनं प्रतिपन्नपूर्वाः प्रतिपद्यन्ते प्रतिपत्स्यन्ते च तत् सिद्धशिलातलमुच्यते, क्षेत्रगुणतो
यथाभद्रकदेवतागुणतो वा साधूनामाराधनाः सिद्ध्यन्ति तत्रेतिकृत्वा, अन्ये तु व्याचक्षते-यत्र महर्षिः ॐ कश्चित् सिद्धस्तत् सिद्धशिलातलं, तद्गतं तत्रस्थित सिद्धशिलातलगतम्, इह 'निसीहियागयं त्यादीन्यपि
पदानि वाचनान्तरे दृश्यन्ते, तानि च सुगमत्वात् स्वयमेव भावनीयानि, नवरं नैषेधिकी शबपरिस्थापनभूमिः, अपरं चात्रान्तरे 'पासित्ता णं कोई भणिजत्ति ग्रन्थः कचिद् दृश्यते, स च समुदायार्थकथनावसरे
॥२०॥
ॐ
~ 43~
