________________
आगम
“आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्ति:) अध्ययनं [-], मूलं [-/गाथा-], नियुक्ति: [१७२], भाष्यं [३...],
(४०)
प्रत
सूत्राक
| संवेगमावण्णो तहारूवाणं घेराणं अंतिए पवइओ सिद्धो। अमुमेवा) उपसंहरन् गाथावयमाहविजसुअस्स य गेहे किमिकुट्ठोवहु जई दडे । बिति य ते विजसुयं करेहि एअस्स तेगिच्छं ॥१७३ ॥ तिल्लं तेगिच्छसुओ कंवलग चंदणं च वाणियओ। दाउ अभिणिक्खंतो तेणेच भवेण अंतगडो ॥१७४ ॥ । गमनिका वैद्यसुतस्य च गेहे कृमिकुष्ठोपद्भुतं मुंनिं दृष्ट्वा वदन्ति च ते वैद्यसुत-कुरु अस्य चिकित्सा, तैलं चिकित्सकसुतः कम्बलकं चन्दनं च वणिग् दत्त्वा अभिनिष्क्रान्तः, तेनैव भवेन अन्तकृत, भावार्थः स्पष्ट एव, कचित् क्रिया
ध्याहारः स्वबुद्ध्या कार्य इति गाथाद्वयार्थः ॥ १७३-१७४ । कथानकशेषमुच्यते-इमेवि घेतूण ताणि ओसहाणि लगता तस्स साहुणो पास जत्थ सो उज्जाणे पडिमं ठिओ, ते तं पडिम ठिों वंदिऊण अणुण्णवेति-अणुजाणह भगवं II
अम्हे तुम्हें धम्मविग्धं काउं उवडिआ, ताहे तेण तेल्लेण सो साहू अन्भंगिओ, तं च तिलं रोमकूवेहि सर्व अइगतं, तमिय | अइगए किमिआ सषे संखुद्धा, तेहिं चलंतेहिं तस्स साहुणो अतीव वेयणा पाउन्भूया, ताहे ते निग्गते दडूण कंबलरयणेण
संवेगमापन तथारूपाणां स्थविराणां मन्तिके प्रबजितः सिद्धः। २ इमेऽपि गृहीरवा तान्यौपचानि गवासस्य साधो पावत्र स उद्याने प्रतिमया स्थितः, ते तं प्रतिमया, स्थितं वन्दित्वाऽनुज्ञापयन्ति-अनुजानीहि भगवन् ! वयं तव धर्मविभं कमुपस्थिताः, तदा तेन सैलेन स साधुरभ्यङ्गितः, तच तेलं रोमकूपैः ("पेषु) सर्व मतिमतं (व्याप्तं), समिखातिगते कमयः सर्वे संक्षुब्धाः , तेषु चलासु तख साधोरतीय वेदना प्रादुर्भूना, तदा तानिर्गतान् ट्रा कम्बलरखेन * यति. + बन्दन्ते च. रोिमं कू०
दीप
अनुक्रम
AmEaaMind
मनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [४०], मूलसूत्र - [१] "आवश्यक" मूलं एवं हरिभद्रसूरि-रचित वृत्ति
~236~
