________________
आगम
(०२)
सूत्रकृताङ्गे
२ श्रुतस्कन्वे शीलाङ्कीयावृत्तिः
॥४२५||
“सूत्रकृत्” अंगसूत्र-२ (मूलं+निर्युक्तिः+वृत्तिः)
श्रुतस्कंध [२.], अध्ययन [७], उद्देशक [-], मूलं [८१], निर्युक्ति: [ २०५] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित आगमसूत्र -[०२], अंग सूत्र -[०२] “सुत्रकृत्” मूलं एवं शिलांकाचार्य कृत् वृत्तिः
-
वीरं तिक्खुतो आयाहिणं पयाहिणं करेइ, तिक्खुतो आयाहिणं पयाहिणं करिता बंदर नमसति, बंदित्ता नमसित्ता एवं वयासी- इच्छामि णं भंते ! तुम्भं अंतिए बाउजमाओ धम्माओ पंचमहवयं सपडिकमणं धम्मं उवसंपजित्ता णं विहरितए, तए णं समजे भगवं महावीरे उदयं एवं बयासी - अहासुरं देवाशुप्पिया ! मा पडिबंधं करेहि, तए णं से उदए पेढालपुत्ते समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए चाङजामाओ धम्माओ पंचमहवइयं सपडिकमणं धम्मं उपसंपत्तिा णं विहरइ तिबेमि ॥ (सूत्रं ८१) ॥ इति नालंदा सत्तमं अज्झयणं समत्तं । इति सूयगडांगवीयसुयक्खंधो समत्तो ॥ ग्रंथाग्रं० २१०० 'भगवं च णं उदाहुरित्यादि गौतमस्वाम्याह- आयुष्ममुदक । यः खलु श्रमणं वा यथोक्तकारिणं माहनं वा सह्मचर्योपेतं 'परिभाषते' निन्दति मैत्रीं मन्यमानोऽपि तथा सम्यग् ज्ञानमागम्य तथा दर्शनं चारित्रं च पापानां कर्मणामकरणाय समुत्थितः स खलु लघुप्रकृतिः पण्डितंमन्यः 'परलोकस्य' सुगतिलक्षणस्य तत्कारणस्य वा सत्संयमस्य 'पलिमन्धाय' तद्विलोडनाय तद्विघाताय तिष्ठति, यस्तु पुनर्महासच्चो रजाकरवद्गम्भीरो न श्रमणादीन् परिभाषते तेषु च परमां मैत्रीं मन्यते सम्बन्दर्शनज्ञानचारित्राण्यनुगम्य तथा पापानां कर्मणामकरणायोत्थितः स खलु परलोकविशुद्ध्याऽवतिष्ठते, अनेन च परपरि भाषावर्जनेन यथावस्थितार्थस्वरूपदर्शनतो गौतमस्वामिना वौद्धत्यं परिहृतं भवति, तदेवं यथावस्थितमर्थ गौतमस्वामिनाऽवगमितोऽप्युदकः | पेढालपुत्रो यदा भगवन्तं गौतममनाद्रियमाणो यस्या एवं दिशः प्रादुर्भूतस्तामेव दिशं गमनाय संप्रधारितवान् । तं चैवमभिप्रा यमुदकं दृष्ट्वा भगवान्गौतम स्वाम्याह, तद्यथा आयुष्मनुदक ! यः खलु तथाभूतस्य भ्रमणस्य ब्राह्मणस्य वाऽन्तिके समीपे एकमपि
Education International
For Parts Only
~ 854 ~
७ नाल
न्दीयाध्य.
॥४२५॥
