Shrungarmanjari

SR No.: 004029
Original Sutra Author: N/A
Author: Kanubhai V Sheth
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 1978
Total Pages: 308
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 23 MB

Page 47

शीलवती चार प्रधानाने रसोइ पूरी पाडता यक्ष बनाव्या
शीलवतीए भोजननी सर्व सामग्री तैयार करावी. पछी खाडामां पडेला चार प्रधानाने शीलवतीए कहा, “ जो हु जे रीते कहु ते रीते तमे करवा तैयार हो तो तमने हु बहार काढु. ” प्रधानो तेभ करवा कबुल थया. अटले चोरने बहार काढीने स्नान करावी, चारेना शरीर विकराळ लागे एवी रीते चंदन बडे चितरी तेमने यक्ष जेवा बनाव्या अने कहयं, "राजा जमवा आवे त्यारे ओरडामाथी सर्व रसाइ जेम मागु तेम तेम लई आववी अने पीरसवी.” राजा सपरिवार अजितसेनना घेर आवी जमवा बेठो. शीलवती यक्षाने जेम जेम आज्ञा करती गई, तेम सर्व वस्तुओ यक्षो द्वारा पीरसाती गई. राजाओ विचार्यु-आ चार यक्षा शीलवतीनी सर्व मागणी पूरी करे छे. आ यक्षा मारे त्यां होय तो केवु सार?" भोजनने अंते राजाओ अजितसेन पासे यानी मागणी करी. अजितसेने कहूय', "आ सर्व आपनु ज छे. तो आ 'यक्षनी' शी वात ! आ चार यक्ष हु आपने अवश्य आपीश, आप राजसभामां पधारो अने त्यां हु चार याने मंजूषामां मूकी मोकली आपुछु. तेने आप महोत्सव करी स्वीकारजो." राजा पोताने आवासे आवी राजसभामां बेटो. शीलवतीले चारे याने चार मंजूषामां पूरी, राजसभामां मोकलाव्या. राजसभामां मंजूषामांथी चार प्रधाननु लज्जास्पद परिस्थितिमां प्रगट थQ.
घणा उत्सवपूर्वक चारे मंजूषा राजसभामां सर्व समक्ष उघाडवामां आवी, तो चार विकराळ आकृतिवाळा यक्षा बहार आया. राजा कंइक भयथी अने कंईक कौतुकथी ते चारेय आकृतिने नीरखी रह्यो. आंखना पलकारा इत्यादि मानव लक्षणो जोई राजाओ तेमने पूछयु "तमे कोण छो ?" पण लज्जाने लीधे तेओओ कंइ पण प्रत्युत्तर आप्या नहीं. आखरे वधु निरीक्षण करतां राजाओ चारे प्रधानने ओळख्या. राजाओ आ सर्व अंगे पृच्छा करतां तेमणे पोताना सर्व वृत्तान्त राजाने जणाव्या. पुष्कळ सर्व हकीकत जाणी राजाओ शीलबतीना शीलनी प्रशंसा करी. अने तेने बहुमानपूर्वक द्रव्य आप्यु.
खंड ५ : मुख्य कथा मुनि धर्मघोष द्वारा उपदेश, पूर्वभव वृत्तान्त कथन अने दीक्षाग्रहण
हवे अक वखते नंदननगमां श्री धर्मघोष मुनि पधार्या. अजितसेन अने शीलवती तेमने "वंदणा" करवा गया. मुनि घपिदेश आप्यो. धर्मापदेश ग्रहण कर्या बाद अजितसेने पोताना "पूर्वभव" विष पृच्छा करता मुनि कहयु के-"पूर्वे पुष्पपुरमां अक सुलश नामनेो वणिक अने तेनी पत्नी सुयशा रहेता हता. तेने धेर दुर्ग अने दुर्गा नामे दंपती सेवक हता. हवे एक वखते ज्ञानपंचमीने दिवसे सुयशा दुर्गाने साथे लई एक साध्वीजी पासे जाय छे. त्यां सुयशा "ज्ञानपंचमी"नी पूजा करे छे. ते जोइ दुर्गाओ ते अंगे साध्वीजीने पृच्छा करी. साध्वीजीओ तेने-'ज्ञानपंचमी"ना दिवसे "ज्ञानपूजा" करवाना महिमा समजाव्या. तेनु श्रवण करी दुर्गा कहूयु, "अमे सेवक आवी पूजा न करी शकीओ." ते सांभळी साध्वीले तेने "शील"नेा उपदेश आपतां कहूयु "शील व्रत पारवु ते चित्तने आधीन छे. तो सर्वपर्वनां दिवसे शील पाळवानु व्रत तु लई शके छे, अने परपुरुषनी इच्छा ना हमेशा त्याग करी शके छे." दुर्गाओ ए वतना स्वीकार कयो. अना पतिए पण परस्त्री त्याग अने पर्वामा स्वस्त्री.] त्यागनु व्रत स्वीकार्यु. आम धर्मनु पालन करता तेना "सम्यक्त्व" पाम्या अने पछी सौधर्म कल्पमां देव थया. त्यांथी च्यवी दुर्ग ते अजितसेन थयो अने दर्गा ते तारी स्त्री शीलवती थइ." पोतानो पूर्वभव सांभळी बन्नेने जातिस्मरण थत तेमणे "चरित्र" ग्रहण कयु".अने अम रहेता केटलेक वखते ते ब्रह्मदेवलोके देव थया. हवे त्यांथी च्यवीने कालक्रमे मनुष्यभवमा निर्मळ शीलवत पाळी शीलवती अने अजितसेन मुक्तिपद पामशे.