Page Text
________________
(३४)
पातालसुंदरीनुं सुकंठ साथै प्रेममां पडवु अने अनंगदेवने समुद्रमां धकेली देवो.
सार्थमां अनंगदेव साथे अनो नानो भाई सुकंठ पण होय छे. हवे समुद्रना प्रवास दरम्यान दियर सुकंठ साथै स्वाभाविक हास्य-विनोद करतां पातालसुंदरी तेना गानतान प्रत्ये आकर्षाने तेना प्रेममां पढी गई. प्रेमासक्त अवी तेणे विचार्य, "आ सार्थपति अनंगदेवने हणीने आ सुकंठ साथ अनंत सुख भोगवुं.” अक वार रात्रे अनंगदेव शरीरनी उपाधिए जागृत थइ, वहाणनो किनार पर बेठो हतो ते वखते लाग साधी पातालसुंदरीए तेने समुद्रमां धकेली दीघो अने घछी कृत्रिम पोकार करी विलाप करवा लागी. पोकारथी प्रेराई "पाहारी" दोडी आव्या. तेभणे सर्व स्थळे शोध करी, पण तेमने निष्फळता मळी. पातालसुंदरीए कृत्रिमपणे अनंगदेव साथै समुद्रमां पडी मरवानो प्रयास कर्यो. पण सुकंठ इत्यादिए तेने रोकी राखी. हवे पातालसुंदरी निर्विघ्नपणे सुकंठ साथे विलास करवा लागी.
आ सर्व चेष्टा निहाळी सुकंठे विचार्य, "जे एक स्वामिनी न थई ते बीजानो केम थशे, जेणे राजाने छोडी अनंगदेवने ग्रहण कये, भने तेने पण छोडी देनार मने केम छेह न दे ?" एम ते मन वगर एनी साथे भोग भोगवतो रहेवा लाग्यो.
सार्थपतिनो बचाव अनं दीक्षाग्रहण
""
हवे समुद्रमां पडेल अनंगदेवने कर्म- संजोगे एक पाटियुं हाथ आव्युं तेनाथी तरतो अने जळमां तणातो ते सिंहलद्वीपमां आवी, स्थस्थ थइ विचारवा लाग्यो के "आवो निर्मळ स्नेह राख्यो छतां ते मने त्यजी गई, तो स्त्रीने कोई भरथार सगो नथी एम विचारतां वैराग्य जाग्यो एवामां तेने एक मुनि मळया. एमणे एने मायाना साचा स्वरूपनो ख्याल आपीने वैराग्यनो उपदेश आप्या, मुनिना उपदेशथी वैराग्य पामी अणे चारित्र ग्रहण कर्यु. सुकंठ अने पातालसुंदरीनु सिंहलद्वीप आगमन अने सुकंठनु दीक्षाग्रहण
दरियानी मुसाफरी करतां करतां सुकंठ अने पातालसुंदरी अकस्मात ते ज सिंहलद्वीपमां आवी पांच्या हवे मुनिवेशमां अनंगदेवने जोई, ओळखी, सुकंठ लज्जा पामी गयो अने तेणे पण वैराग्य पानी दीक्षाग्रहण करी ते पछी पातालसुंदरी सर्व वहाण लई अन्य द्वीपमां जई, वेश्या थईने रही अने अंते नरकनी गति पामी.
राजा जयंतसेन वैराग्य पामी मोक्षे गयो
हवे आ बाजु सार्थवाहनी विदायथी विषाद अनुभवतो राजा जयंतसेन नगरमां पाछो फर्यो, सत्वरे मयरामां जईने मुझे छे तो सुंदरी नमळे. जयंत सेनने तरत रूपाल आयो के धूर्त सार्थवाह पातालसुंदरीने लइ गयो. राजाए सेवकोने बोलावी सर्वत्र तपास करावी. भयरामां तपास करतां गुप्त सुरंग मळी आवी. सर्व भेद कळाइ गयो, राजाओ खलासीओने तैयार थई 'सार्थवाह 'नो पीछो करवा हुकम कये पण खलासीओओ जणान्युं के “काफलो तैयार थतां घणी वार लागशे.” राजा आथी तद्दन निराश थई गयो. राजानु मन संसारमांथी उठी गयुं.
.
आ समय दरम्यान नगर बहार ' चारण" केवळीनी पधरामणी थइ राजा तेने वंदन करवा गयो. मुनिए राजाने धर्मदेशना आपी. राजीओ पातालसुंदरीनु चरित्र पूछयु मुनिओ ते सर्व कही संभळाव्यु सुंदरीनु दुश्चरित्र सांभळी राजा वैराग्य पामी, चारित्र ग्रहण करी, काळक्रमे मुक्तिपद पायो,
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004029 |
| Book Title | Shrungarmanjari |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kanubhai V Sheth |
| Publisher | L D Indology Ahmedabad |
| Publication Year | 1978 |
| Total Pages | 308 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 23 MB |