Page Text
________________
(२९) छे तो शो वांधो छे' एम विचारी पियर जवा तैयार थई. रत्नाकर रथमां शीलवतीने लई तेने पियर मूकी आववा नीकळयो. रत्नाकर-शीलवतीनो प्रवास-प्रसंग-विसंवाद अने निवारण
हवे मार्गमा आगळ जतां अक नदी आवी. रत्नाकरे शीलवतीने कहयु "तमे उपान उतारीने नदी पार करजो." छतां शीलवती उपान पहेरीने नदी उतरी. मार्गमां वळी आगळ जतां "जेना अंग पर दृढ प्रहार छे" एवो अक सुभट देखायो. रत्नाकरे अने 'शुरवीर' कही बिरदाव्या. पण शीलवतीए एने 'कायर' तरीके ओळखाव्या. रत्नाकरने शीलवती अवळू' बोलनारी लागी: आगळ चालतां अक 'देवळ' आव्यू. रत्नाकरे अना अनुपम सौन्दर्यनी प्रशंसा करी. ज्यारे शीलवतीए एने 'कंदर' सम गणाव्यु, बादमां मार्गमा अक "नगर" आव्यु. रत्नाकरे अने 'इन्द्रभवन' सम गणाव्यु. ज्यारे शीलवतीए एने 'कांनन' जेबु गणाव्यु . नगर छोडी जतां एक 'नेसहूं' आव्यु. एने रत्नाकरे "गहनवन" जेवु गणाव्यु, त्यारे शीलवतीए एने 'उत्तम' गण व्यु. नेसमांथी एटलामां त्यां शीलवतीमो मामो आवे छे. ते बन्नेने भोजनार्थे निज गृहे अमंत्री जाय छे. तेओने ते आदरपूर्वक भोजन करावी 'चादर' भेट आपी विदाय करे छे. हवे मार्गमा आगळ जता एक वटवृक्ष' आवे छे. रत्नाकर विश्राम माटे तेनी छायामां बेसे छे, ज्यारे शीलवतो वटवृक्षनी छाया छोडी, स्थनी छायामां बसे छे. वटवृक्ष पर बेठेले। वायस अवाज करे छे. वारंवार अवाज करता वायसने सांभळी-एनी भाषा समजी, शीलवती तेने प्रत्युत्तर आपतां जणावे छे-पूर्वनी मेक भूलने परिणामे हुँ मारा कंत'ने चूकी गई, हवे जो तारु मानु तो वळी महान दुःख पामु..." आवो संवाद सांभळी जिज्ञासा वृत्तिथी प्रेरायेल रत्नाकरे पृच्छा करता प्रत्युत्तरमां शीलवतोए जणाव्यु, "शियाळनो शब्द पारखीने रात्रे हु पांच रत्ना नदीमां तणाता 'शव' पासेथी लेवा गई हती, जे ही पण मारी शम्यामां दाबेलां पड्यां छेः आ कारणे शीलना अपवाद पामी, आ दशा पामी. हके आ गों कहो छ-"आ वह नीचे 'दसकाडी' धन दाटेलु छे. ते लई मने आहार आप।' वछी आनी सूचना प्रमाणे करवा जाउ तो कदाच हु पियर भेगी पण नहि थाउ एम विचार छ शीलबसीना क्चनमी सत्यासत्यकी परीक्षा करवा गाममां जई 'आयुध' लई आवी रत्नाकरे वह नीचे खेलयं. खोदतां 'देसकोडी'नो धनभंडार तेने हाथ लाग्यो. धन प्राप्ति थतां हर्षित बमेलः स्नाको शीलावतीमे सीलयुक्त' जाणी तेने घेर पाछा फरवानी विनंती करी. प्रथम थोडी मानाकानी पछी शीलवती रत्नाकर साथे पाछी फरी.
मार्गमां रत्नाकरे शीलवतीने अना सर्व पूर्व-कथन अंगे पृच्छ। करतां तेणे प्रत्युतरमा मास्युं के 'पूर्वे में कहेला सर्व कथनो यथार्थ छे. चरणना रक्षण अर्थ उपान छे. नदीना तळियामी भूमि कांटा-कांकरावाळी होय छे. ते प्रगट देखाती नथी तो अवा स्थळमां उपान न पहेरीमें तो पगमे हानिः थाय. उपान भीजाय तो सुकाई जाय. माटे में उपान न उतार्या. वळी जे सुभेटने तमे 'शूरवीर' तरीके बीरदाव्यो, तेने जे घा देखाता हता ते पीठे हता, छातीभे न हता. माटे में तेने “कायर" कह्यो हतो. दहेराने “जंगलजाल" तरीके ओळखाव्यु, केमके त्यां नट, विट, जड अने जुगारीनो वास हतो. 'नगर' ने में 'रान' जेवुकयु केमके जे मगरमां आपणु काई सगुं-वहारों के मित्र न होय ते वस्तीवाळु होवा छतां आपणा माटे 'सम' समान छे. वळी 'नेसडा' मां मारा मामाओ आपणने आदरपूर्वक जमाड्या अटले ते
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004029 |
| Book Title | Shrungarmanjari |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kanubhai V Sheth |
| Publisher | L D Indology Ahmedabad |
| Publication Year | 1978 |
| Total Pages | 308 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 23 MB |