________________
४०९
हणुवकण्णालाभलङ्काविहाणपव्वं -५२/१-२३ एयारिसम्मि जुज्झे, वट्टन्ते सुणिसिएण चक्केणं । छिन्नं सिरं च सहसा, मारुइणा वज्जवयणस्स ॥११॥ दद्रुण पिइवहं सा, अह लङ्कासुन्दरी ससोगमणा । कोवं समुव्वहन्ती, समुट्ठिया रहवरारूढा ॥१२॥ ठा-ठाहि सवडहुत्तो, मह पियरं मारिऊण हणुव ! तुमं । जेण सरघायभिन्नं, पेसेमि जमालयं सिग्धं ॥१३॥ सा जाव मुञ्चइ सरे, मारुइणा ताव धणुवरं छिन्नं । पेसेइ तओ सत्ती, सा वि य बाणेसु पडिरुद्धा ॥१४॥
विज्जाबलसन्निहिया, मोग्गर-सर-झसर-भिण्डमालाई।
मुञ्चइ सिरिसेलोवरि, रुसिया विज्जु व्व चलहत्था ॥१५॥ अह तं आउहनिवहं, हणुओ छेत्तूण निययबाणेहिं । पेच्छड् सिरिसमरूवं, अह लङ्कासुन्दरी समरे ॥१६॥ आयण्णपूरिएहिं, कडक्खदिट्ठीवियारनिसएहि । तह इयरेहि न भिन्नो, अहयं जह मयणबाणेहिं ॥१७॥ समरे वरं खु मरणं, एत्थं चिय सरसहस्सभिन्नस्स । न य सुरलोगे वि महं, जीयं तु इमाए रहियस्स ॥१८॥ एवमणस्स य तो सा, मयणेण व चोइया पलोयन्ती । हणुयं सुन्दररूवं, सहसा आयल्लयं पत्ता ॥१०॥ चिन्तेइ जइ इमेणं, समयं भोगे न भुञ्जिमो एत्थं । तत्तो दूरेण महं, इहलोगो निष्फलो होइ ॥२०॥ पप्फुल्लकमलवयणा, तं लङ्कासुन्दरी भणइ एत्तो । देवेसु वि न जिया हं, तुमेव परिणिज्जिया सामि ! ॥२१॥ एत्तो समागया सा, हणुवेण निवेसिया निए अङ्के। कुसुमाउहेण व रई, धणियं अवगूहिया बाला ॥२२॥ कुव्वन्ति समुल्लावं, दोण्णि वि घणपीइसंपउत्ताई । दिवसावसाणसमए, ताव य अत्थं गओ सूरो ॥२३॥ दृष्टवा पितृवधं साथ लङ्कासुन्दरी सशोकमना । कोपं समुद्वहन्ती समुत्थिता रथवरारुढा ॥१२॥ ति-तिष्ठाभिमुखो मम पितरं मारयित्वा हनुमांस्त्वम् । येन शरघातभिन्नं प्रेषयामि यमालयं शीघ्रम् ॥१३॥ सा यावन्मुञ्चति शरान्मारुतिना तावद्धनुवरं छिन्नम् । प्रेषयति ततः शक्तिः सापि च बाणैः प्रतिरुद्धा ॥१४॥ विद्याबलसन्निहिता मुद्गर-शर-झसर-भिण्डीमालादीन् । मुञ्चति श्रीशैलोपरि रुष्टा विद्युदिव चपलहस्ता ॥१५॥ अथ तदायुधनिवहं हनुमांश्च्छित्वा निजबाणैः । पश्यति श्रीसमरुपामथ लड्कासुन्दरीं समरे ॥१६॥ आकर्णपूरितैः कटाक्षदृष्टिविकारनिशितैः । तथेतरै न भिन्नोऽहं यथा मदनबाणैः ॥१७॥ समरे वरं खलु मरणमत्रैव शरसहस्रभिन्नस्य । न च सुरलोकेऽपि मम जीवं तु अस्या रहितस्य ॥१८॥ एवंमनसं च तदा सा मदनेनैव चोदिता प्रलोकयन्ती । हनुमन्तं सुन्दररुपं सहसाऽऽकुलतां प्राप्ता ॥१९॥ चिन्तयति यद्यनेन समकं भोगान्न भुजाम्यत्र । ततो दूरेण ममेहलोको निष्फलो भवति ॥२७॥ प्रफुल्लकमलवदना तं लकासुन्दरी भणतीतः । देवैरपि न जिताहं त्वयैव परिणिजिता स्वामिन् ! ॥२१॥ हतः समागता सा हनुमता निवेशिता निजाके । कुसुमायुधेनेव रतिरत्यन्तमालिङ्गिता बाला ॥२२॥ कुर्वतः समुल्लापं द्वावपि घनप्रीतिसंप्रयुक्तौ । दिवसावसानसमये तावच्चास्तं गतः सूर्यः ॥२३॥ १. लङ्कासुन्दरि-प्रत्य० ।
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org