________________
३९८
पउमचरियं निम्मज्जियपरिवेढो, करयलमउलञ्जलिं सिरे रइउं । सिद्धाण नमोक्कार, करेइ लच्छीहरो एत्तो ॥१०४॥ भवजलहिसमुत्तिण्णा, जे सव्वसुहालयं समणुपत्ता । निययं अणन्तदरिसी, ते सिद्धा मङ्गलं मज्झं ॥१०५॥ इह जे सिद्धिमवगया. निव्वाणसिलाए साहवो धीरा । सव्वे वि कम्मरहिया. ते हं वन्दामि भावेणं ॥१०६॥ पउमो खेयरसहिओ, आसीसं देइ लच्छिनिलयस्स । अरहन्त सिद्ध साहू, धम्मो तुह मङ्गलं होउ ॥१०७॥ सा लक्खणेण एत्तो, नाणाकुसुमच्चिया सुरभिगन्धा । बाहासु समुक्खित्ता, सिद्धिसिला कुलवहू चेव ॥१०८॥ साहु त्ति साहुसई, सुराण सुणिऊण अम्बरे महयं । जाया विम्हियहियया, सुग्गीवाई भडा बहवे ॥१०९॥ सव्वे नमिऊण सिला, सम्मेयं पव्वयं गया सिग्धं । उसभाइजिणवराणं, पडिमाउ थुणन्ति भावेणं ॥११०॥ अह ते पदक्खिणेउं, भरहं वरजाण-वाहणारूढा । सुहकरण-तिहि-मुहुत्ते, किक्किन्धिपुरं गया सिग्धं ॥१११॥ सुत्तुट्ठिया पभाए, सुग्गीवाई कइद्धया सव्वे । गन्तूण रामदेवं, पणमन्ति जहाणुपुव्वीए ॥११२॥ उवविट्ठा भणइ तओ, पउमो सव्वे वि वाणरा तुब्भे ।अज्ज व य किं पडिच्छह ?, चिट्ठइ सीया तहिं दुक्खं ॥११३॥ मोत्तूण दीहसुत्तं, लङ्कागमणे मई कुणह सिग्धं ।मा विरहेतणुइयङ्गी, करिही कालं तहिं सीया ॥११४॥ जंपन्ति वयोविद्धा, राघव ! निसुणेहि अम्ह वयणेक्कं । जइ इच्छसि वइदेही, तेण समं विग्गहो होही ॥११५॥ दुक्खेहि होइ विजओ, रणम्मि असमाणविग्गहो एसो।विज्जासहस्सधारी, न य जिणसि दसाणणं सामि! ॥११६॥
निमज्जितपरिवेष्ट: करतलमुकुलाञ्जलिं शीर्षे रचयित्वा । सिद्धेभ्यो नमस्कारं करोति लक्ष्मीधर इतः ॥१०४॥ भवजलधिसमुतीर्णा ये सर्वसुखालयं समनुप्राप्ताः । नित्यमनन्तदर्शिर्णस्ते सिद्धा मङ्गलं मम ॥१०५।। इह ये सिद्धिमुपागता निर्वाणशिलायां साधवो धीराः । सर्वेऽपि कर्मरहितास्तानहं वन्दे भावेन ॥१०६॥ पद्मः खेचरसहित आशिषं ददाति लक्ष्मीनिलयाय । अर्हन् सिद्धः साधुर्धर्मस्तव मङ्गलं भवतु ॥१०७।। सा लक्ष्मणेनेतो नानाकुसुमार्चिता सुरभिगन्धा । बाहाभ्यां समुत्क्षिप्तासिद्धशिला कुलवधुरिव ॥१०८॥ साध्विति साधुशब्द सुराणां श्रुत्वाऽम्बरे महत् । जाता विस्मितहृदयाः सुग्रीवादयो भटा बहवः ॥१०९॥ सर्वे नत्वा शिलां सम्मेतं पर्वतं गताः शीघ्रम् । ऋषभादिजिनवराणां प्रतिमाः स्तुवन्ति भावेन ॥११०॥ अथ ते प्रदक्षिण्य भरतं वरयानवाहनारुढाः । शुभकरण तिथि मुहूर्ते किष्किन्धिपुरं गताः शीघ्रम् ॥१११॥ सुप्तोत्थिताः प्रभाते सुग्रीवादयः कपिध्वजाः सर्वे । गत्वा रामदेवं प्रणमन्ति यथानुपूर्व्या ॥११२।। उपविष्टा भणति ततः पद्मः सर्वान्ऽपि वानरान् यूयम् । अद्यापि च किं प्रतीक्षध्वे ? तिष्ठति सीता तत्र दुःखम् ।।११३॥ मुक्त्वा दीर्घसूत्रं लकागमने मतिं कुरुत शीघ्रम् । मा विरहेतन्वङ्गिनी करिष्यति कालं तत्र सीता ॥११४।। जल्पन्ति वयोवृद्धा राघव ! निश्रुण्वस्माकं वचनमेकम् । यदीच्छसि वैदेहीं तेन समं विग्रहो भविष्यति ॥११५॥ दुःखैर्भवति विजयो रणेऽसमानविग्रहः एषः । विद्यासहस्रधारी न च जयसि दशाननः स्वामिन् ! ॥११६॥
१. विरहतावियंगी-प्रत्य० ।
Jain Education Intematonal
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org