________________
५५०
चन्दमुहस्स सासे, मुणिवरवसहस्स अज्ज परमगुणो । किसोर !, सिवसुहफलओ निययबन्धू ॥ ९० ॥
विसया विसं व देवी, परिणामदुहावहा महासत्तू । तम्हा लएमि दिक्खं, जइ न कुणसि सोगसंबन्धं ॥९१॥ एवं च सिक्खयन्तं, देवी सिरिवद्धणं तओ सोउं । अह तक्खणम्मि बोही, संपत्तो मिउमई ताहे ॥९२॥ संसारभउव्विग्गो, मुणिस्स पासम्मि चन्दवयणस्स । गिण्हइ जिणवरविहियं पव्वज्जं मिउमई एत्तो ॥९३॥ तप्पइ तवं सुघोरं, जहागमं सील-संजमसमग्गो । मेरु व्व धीरगरुओ, भमइ मही फासुयाहारो ॥९४॥ अवरो पव्वयसिहरे, नामेणं गुणनिही समणसीहो । चिट्ठइ चउरो मासा, वारिसिया विबुहपरिमहिओ ॥ ९५ ॥ साहू समत्तनियमो, अन्नुद्देसं गओ नहयलेणं । तं चेव पव्वयवरं, संपत्तो मिउमई तइया ॥९६॥ पविसइ भिक्खाहेडं, रम्मं आलोयनयरनामं सो । समणो समाहियमणो, वन्दिज्जन्तो जणवणं ॥९७॥ जंपड़ जणो इमो सो, जो गिरिसिहरे सुरेहिं परिमहिओ । साहू बहुगुणनिलओ, भयसोगविव्जिओ 'धीरो ॥९८॥ भुञ्जावे जो तं सुसायआहार- पाणयादीहिं । सो तत्थ कुणइ मायं, इड्डीरसगारवनिमित्तं ॥९९॥
सो व्यसिहरे, सो हु तुमं मुणिवरो भणड़ लोगो । अणुमन्नइ तं वयणं, माइल्लो तिव्वरसगिद्धो ॥१००॥ एयं मायासल्लं, जेणं नालोइयं गुरुसयासे । तेण तुमे नागगई, बद्धं तिरियाउयं कम्मं ॥ १०१ ॥ सो मिउमई कयाई, काऊण तवं च सोहु वरकप्पे । उववन्नो कयपुण्णो, जत्थऽभिरामो सुरो वसइ ॥ १०२ ॥
Jain Education International
पउमचरियं
चन्द्रमुखस्य सकाशे मुनिवरवृषभस्याद्य परमगुणः । धर्मः श्रुतः कृशोदरि ! शिवसुखफलदो निजबन्धुः ॥९०॥ विषया विषमिव देवी परिणामदुःखावहा महाशत्रवः । तस्माल्लामि दीक्षां यदि न करोषि शोकसंबन्धम् ॥९१॥ एवं च शिक्षमाणं देवी श्रीवर्धनं ततः श्रुत्वा । अथ तत्क्षणे बोधि संप्राप्तो मृदुमतिस्तदा ॥९२॥ संसारभयोद्विग्नो मुनेः पार्श्वे चन्द्रवदनस्य । गृह्णाति जिनवरविहितां प्रव्रज्यां मृदुमतिरितः ॥९३॥ तप्यति तपः सुघोरं यथागमं शीलसंयमसमग्रः । मेरुरिव धीरगुरुको भ्रमति महीं प्रासुकाहारः ॥९४॥ अपरः पर्वतशिखरे नाम्ना गुणनिधिः श्रमणसिंहः । तिष्ठति चत्वारो मासानुपोषितो विबुधपरिमहितः ॥९५॥ साधुः समाप्तनियमो ऽन्योद्देशं गतो नभस्तलेन । तमेव पर्वतवरं संप्राप्तो मृदुमतिस्तदा ॥ ९६ ॥ प्रविशति भिक्षाहेतुं रम्यमालोकनगरनामं सः । श्रमणः समाधितमना वन्द्यमानो जनपदेन ॥९७॥ जल्पति जनोऽयं स यो गिरिशिखरे सुरैः परिमहितः । साधु बहुगुणनिलयो भयशोकविवर्जितो धीरः ॥९८॥ भोजयते जनस्तं सुस्वाद्वाहारपानकादिभिः । स तत्र करोति मायामृद्धिरसगारवनिमित्तम् ॥९९॥
यः स पर्वतशिखरे स खलु त्वं मुनिवरो भणति लोकः । अनुमन्यते तद्वचनं मायी तीव्ररसगृद्धः ॥१००॥ एवं मायाशल्यं येन नालोचितं गुरुसकाशे । तेन त्वया नागगते ! बद्धं तिर्यगायुष्यं कर्म ॥१०१॥ स मृदुमतिः कदाचित् कृत्वा तपश्च सहु वरकल्पे । उत्पन्नः कृतपुण्यो यत्राभिराम: सुरो वसति ॥१०२॥ १. वीरो - प्रत्य० ।
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org