________________
४९८
पउमचरियं तो भणइ लच्छिनिलओ, जाणामि पहुत्तणं तुमं सव्वं । नासेमि अज्ज सिग्धं, एयं ते गज्जियं गरुयं ॥५७॥ एवं भणिउं सरोसो, चावं घेत्तूण बाणनिवहेणं । छाएऊण पवत्तो, तुङ्गं पिव पाउसे मेहो ॥५८॥ जमदण्डसन्निहेहिं, सरेहि लच्छीहरो गयणमग्गे । बलपरिहत्थुच्छाहो, दहमुहबाणे निवारेड् ॥५९॥ दसरहपुत्तेण कओ, रयणासवनन्दणो वियलियत्थो । ताहे मुयइ दणुवई, आरुट्ठो वारुणं अत्थं ॥६०॥ तं लक्खणो खणेणं, नासेइ समीरणत्थजोएणं । मुञ्चइ लङ्काहिवई, अग्गेयं दारुणं अत्थं ॥६१॥ जालासहस्सपउरं, दहमाणं तं पि लच्छिनिलएणं । धारासरेहि सिग्धं, विज्झवियं वारुणत्थेणं ॥१२॥ अह तस्स रक्खसत्थं, विसज्जियं रावणेण अइघोरं । धम्मत्थेण पणासइ, तं दसरहनन्दणो सिग्धं ॥६३॥ लच्छीहरेण सेणिय !, विसज्जियं इन्धणं महासत्थं । पडिइन्धणेण नीयं, दिसोदिसिं रक्खसिन्देणं ॥४॥ अह रावणेण सिग्धं, तमनिवहत्थन्धन्धियदिसोहं । विमलं करेड़ तं पि य, दिवायरत्येण सोमित्ती ॥६५॥ फणिमणिकिरणुज्जलियं, उरगत्थं रावणेण विक्खित्तं । तं लक्खणेण नीयं, दूरंगरुडत्थजोएणं ॥६६॥ मुञ्चइ विणायगत्थं, रक्खसणाहस्स लक्खणो समरे । तं वारेइ महप्या, तिकूडसामी महत्थेणं ॥६७॥ भग्गे विणायगत्थे, सरेहि लच्छीहरो तिकूडवई । छाएइ सेन्नसहियं, सो विय तं बाणवरिसेणं ॥६८॥
__संगामसूरा जणियाहिमाणा, जुज्झन्ति अन्नोन्नजयत्थचित्ता।
घोरा नरा नेव गणन्ति सत्थं, न मारुयरिंग विमलं पि भाणुं ॥६९॥
॥ इय पउमचरिए लक्खण-रावणजुज्झं नाम एगसत्तरं पव्वं समत्तं । तदाभणति लक्ष्मीनिलयो जानामि प्रभुत्वं तव सर्वम् । नाशयाम्यद्य शीघ्रमेतत्ते गर्जितं गुरुकम् ॥५७॥ एवं भणित्वा सरोषश्चापं गृहीत्वा बाणनिवहेन । छादयित्वा प्रवृत्तस्तुङ्गमिव प्रावृषि मेघः ॥५८॥ यमदण्डसंनिभैःशरैर्लक्ष्मीधरो गगनमार्गे । बलदक्षोत्साहो दशमुखबाणान्निवारयति ।।५९॥ दशरथपुत्रेण कृतो रत्नश्रवोनन्दनो विगलितास्त्रः । तदा मुञ्चति दनुपतिरारुष्टो वारुणमस्त्रम् ॥६०॥ तं लक्ष्मणः क्षणेन नाशयति समीरणास्त्रयोगेन । मुञ्चति लङ्काधिपतिरग्नेयं दारुणमस्त्रम् ॥६१॥ ज्वालासहस्रप्रचूरं दह्यमानं तमपि लक्ष्मीनिलयेन । धाराशरैः शीघ्रं विध्मापितं वारुणास्त्रेण ॥६२।। अथ तस्य राक्षसास्त्रं विसर्जितं रावणेनातिघोरम् । धर्मास्त्रेण प्रणाशयति तं दशरथनन्दनः शीघ्रम् ॥६३॥ लक्ष्मीधरेण श्रेणिक ! विसर्जितमिन्धनं महाशस्त्रम् । प्रतीन्धनेन नीतं दिशोदिशं राक्षसेन्द्रेण ॥६४॥ अथ रावणेन शीघ्रं तमोनिवहास्त्रान्धकारितदिगौधम् । विमलं करोति तमपि च दिवाकरास्त्रेण सौमित्रिः ॥६५॥ फणिमणिकिरणोज्वलितमुरगास्त्रं रावणेन विक्षिप्तम् । तं लक्ष्मणेन नीतं दूरं गरुडास्त्रयोगेन ॥६६॥ मुञ्चति विनायकास्त्रं राक्षसनाथस्य लक्ष्मणः समरे । तं वारयति महात्मा त्रिकूटस्वामी महास्त्रेण ॥६७॥ भग्ने विनायकास्त्रे शरै लक्ष्मीधरस्त्रिकूटपतिम् । छादयति सैन्यसहितं सोऽपि च तं बाणवर्षेण ॥६८॥ संग्रामशूरा जनिताभिमाना युध्यन्तेऽन्योन्यजयार्थचित्ताः । घोरा नरा नैव गणन्ति शस्त्रं न मारुताग्निं विमलमपि भानुम् ॥६९।।
॥इति पद्मचरिते लक्ष्मण-रावणयुद्धं नामैकसप्ततितमं पर्वं समाप्तम् ॥ १. तिकूडवई-प्रत्य० ।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org