________________
४७८
पउमचरियं अह भणइ पुण्णभद्दो, राम ! तुमं सुणसु एक्क मह वयणं । उत्तमकुलसंभूओ, विक्खाओ दहरहस्स सुओ॥४०॥ जाणसि धम्माधम्म, कुसलो नाणोदहिस्स पारगओ। होऊण एरिसगुणो, कह कुणसि इमं अकरणिज्जं? ॥४१॥ नियमत्थे दहवयणे, धीरे सन्तीहरं समल्लीणे । लङ्कापुरीए लोयं, वित्ताससि निययभिच्चेहिं ॥४२॥ जो जस्स हरड़ दव्वं, निक्खुत्तं हरइ तस्स सो पाणे । नाऊण एवमेयं, राहव ! सुहडा निवारेहि ॥४३॥ तं भणइ लच्छिनिलओ, इमस्स रामस्स गुणनिही सीया । रक्खसनाहेण हिया, तस्स तुमं कुणसु अणुकम्पं ॥४४॥ कञ्चणपत्तेण तओ, अग्धं दाऊणं वाणराहिवई । भणइ य जक्खनरिन्दं, मुञ्चसु एवं महाकोवं ॥४५॥ इहरा वि न साहिज्जइ, दहवयणो गरुयदप्पमाहप्पो । बहुरूविणीए किं पुण, विज्जाए वसं उवगयाए ? ॥४६॥ पेच्छसु ममं महायस !, वच्च तुमं अत्तणो निययठाणं । ववगयकोवारम्भो, पसन्नचित्तो य होऊणं ॥४७॥ तो भणइ पुण्णभद्दो, एव इमं एत्थ नवरि नयरीए ।जह न वि करेह पीडं, जुण्णतणादीसु वि अकज्जं ॥४८॥ भणिऊण वयणमेयं, साहम्मियवच्छला तओ जक्खा । परमेट्ठिसंपउत्ता, गया य निययाइं ठाणाई ॥४९॥
एवं जिणिन्दवरसासणभत्तिमन्ता, उच्छाहनिच्छियमणा इह जे मणुस्सा। विज्जाए किं व सुहसाहणसंपयाए, सिद्धालयं पि विमलं खलु जन्ति धीरा ॥५०॥
॥ इय पउमचरिए सम्मद्दिट्ठिदेवकित्तणं नाम सत्तसळू पव्वं समत्तं ॥
अथ भणति पूर्णभद्रो राम ! त्वं श्रुणु एकंमम वचनम् । उत्तमकुलसंभूतो विख्यातो दशरथस्य सुतः ।४०॥ जानासि धर्माधर्मकुशलो ज्ञानोदधेः पारगतः । भूत्वेतादृशगुणः कथं करोषीदमकरणीयम् ? ॥४१॥ नियमस्थे दशवदने धीरे शान्तिगृहं समालीने । लङ्कापूर्या लोकं वित्रासयसि निजभृत्यैः ॥४२॥ यो यस्य हरति द्रव्यं निश्चितं हरति तस्य स प्राणान् । ज्ञात्वेवमेतद्राघव ! सुभटान्निवारय ॥४३|| तं भणति लक्ष्मीनिलय एतस्य रामस्य गुणनिधिः सीता । राक्षसनाथेन हृता तस्य त्वं कुर्वनुकम्पाम् ॥४४॥ कञ्चनपात्रेण ततोऽयं दत्वा वानराधिपतिः । भणति च यक्षनरेन्द्र मुञ्चेदं महाकोपम् ॥४५॥ इतरथाऽपि न साध्यते दशवदनो गुरुकदर्पमाहात्म्यः । बहुरुपिण्यायाः किं पुनर्विद्याया वशंमुपागतायाः ? ॥४६।। पश्य मम महायशः ! गच्छ त्वमात्मनो निजस्थानम् । व्यपगतकोपारम्भः प्रसन्नचित्तश्च भूत्वा ॥४७॥ तदा भणति पूर्णभद्र एवमिदमत्र नवरि नगर्याम् । यदि नापि कुरुत पीडां जीर्णतृणादिष्वप्यकार्यम् ।।४८॥ भणित्वा वचनमेतत्साधर्मिकवत्सलास्ततो यक्षाः । परमेष्ठिसंप्रयुक्ता गताश्च निजकानि स्थानानि ॥४९॥
एवं जिनेन्द्रवरशासनभक्तिमन्त उत्साहनिश्चितमनस इह ये मनुष्याः । विद्यया किं वा सुखसाधनसंपदा सिद्धालयमपि विमलं खलु यान्ति धीराः ॥५०॥ ॥इति पद्मचरिते सम्यग्दृष्टिदेवकीर्तनं नाम सप्तषष्ठितमं पर्वं समाप्तम् ॥
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org