Paumchariyam Part 02

SR No.: 004025
Original Sutra Author: N/A
Author: Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan
Publication Year: 2012
Total Pages: 214
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 5 MB

Page 89

रामकयमेच्छपराजयस्स कित्तणं-२७/१-२३
२६१ सामिय ! विनवइ तुमं, जणओ जणवच्छलो कयपणाभो । मह अद्धबब्बरेहि, सव्वो उव्वासिओ विसओ ॥११॥ सावय समणा य बहू, विद्धत्थाणि य जिणिन्दभवणाणि । एयनिमित्तेण पहू !, एह लहुं रक्खणट्ठाए ॥१२॥ भणिऊण एवमेयं, रामं सद्दाविऊण नरवसभो । सव्वबलसमुदएणं, रज्जं दाउं समाढत्तो ॥१३॥ चामीयरकलसकरा, सूरा पडुपडह-बन्दिघोसेणं । अहिसेयकारणटे, रामस्स अवट्ठिया पुरओ ॥१४॥ दट्टण एरिसं सो, आडोवं भणइ राहवो वयणं । किंकारणमिह सुहडा, कलसविहत्था समल्लीणा ? ॥१५॥ तो दसरहो पवुत्तो, पुत्तय ! मेच्छाण आगयं सेन्नं । पुहई पालेहि तुम, तस्साहं अहिमुहो जामि ॥१६॥ भणइ विहसन्तवयणो, रामो किं ताय ! पसुसरिच्छाणं । उवरिं जासि महाजस !, पुत्तेण मए सहीणेणं? ॥१७॥ सोऊण वयणमेयं, हरिसियहियओ नराहिवो भणइ । बालो सि तुमं पुत्तय ! कह मेच्छबलं रणे जिणसि ? ॥१८॥ भणइ पउमो नराहिव!, थोवो च्चिय हुयवहो वणं बहुयं । दहइ यखणेण सव्वं, किं व बहुत्तेण निव्वडई?। ॥१९॥ रामस्स वयणनिहसं, सोऊणं नरवई भणइ एवं । संगामे सुहडजसं, पुत्तय ! पावन्तओ होहि ॥२०॥ काऊण पिउपणामं, दो वि कुमारा महन्तबलसहिया । अह निग्गया पुराओ, जयसगुग्घुटुतूररवा ॥२१॥ ताव च्चिय पढमयरं, विणिग्गयाणं तु जणयकणयाणं । दो चेव जोयणाई, उभयबलाणऽन्तरं जायं ॥२२॥ रिवुबलसढुक्करिसं, असहन्ता जणयसन्तिया सुहडा । पविसन्ति मेच्छसेन्नं, गह व्व मेहाण संघायं ॥२३॥ स्वामिन् ! विज्ञापयति त्वां जनको जनवत्सलः कृतप्रणामः । ममार्धबबरैः सर्व उद्वासितो विषयः ॥११॥ श्रावका श्रमणाश्च बहवो विध्वस्तानि च जिनेन्द्रभवानि । एतन्निमित्तेन प्रभो ! एत लघु रक्षणार्थे ॥१२॥ भणित्वेवमेतद्रामं शब्दायित्वा नरवृषभः । सर्वबलसमुदायेन राज्यं दातुं समारब्धः ॥१३॥ चामीकरकलशकराः शूराः पटुपटह-बन्दिघोषेण । अभिषेककारणार्थे रामस्यावस्थिताः पुरतः ॥१४॥ दृष्टवेतादृशं स आटोपं भणति राघवो वचनम् । किंकारणमिह सुभटाः कलशविहस्ताः समालीनाः ? ॥१५॥ ततो दशरथः प्रोक्तः पुत्र ! म्लेच्छानामागतं सैन्यम् । पृथिवीं पालय त्वं तस्याहमभिमुखो यामि ॥१६॥ भणति विहसद्वदनो रामः किं तात ! पशुसदृशानाम् । उपरि यासि महायशः ! पुत्रेण मया स्वाधीनेन ? ॥१७॥ श्रुत्वा वचनमेतद्धर्षितहृदयो नराधिपो भणति । बालोऽसि त्वं पुत्र ! कथं म्लेच्छबलं रणे जयसि ॥१८॥ भणति पद्मो नराधिप ! स्तोक एव हुतवहो वनं बहुकम् । दहति च क्षणेन सर्वं किं वा बहुत्वेन निवर्तते ॥१९॥ रामस्य वचननिकषं श्रुत्वा नरपति भणत्येवम् । संग्रामे सुभटयशः प्राप्तवान्भव ॥२०॥ कृत्वा पितृप्रणामं द्वावपि कुमारौ महद्बलसहितौ । अथ निर्गतौ पुराज्जयशब्दोघृष्टतूर्यरवौ ॥२१॥ तावदेव प्रथमतरं विनिर्गतानां तु जनककनकानाम् । द्वावेव योजनावुभयबलानामन्तरं जातम् ॥२२॥ रिपुबलशब्दोत्कर्षमसहमाना जनकसत्काः सुभटाः । प्रविशन्त्रि म्लेच्छसैन्यं ग्रह इव मेघानां संघातम् ॥२३॥
१. तावससमणगणाण य बहूविहाण य जिणिन्दभवणाण-प्रत्य० ।
Jain Education Interational